Wow wat schiet zo'n week snel op zeg. Overvol met activiteiten, not enough hours in the day maar toch al weer een week om. We zijn de puntjes op de i aan het zetten en de spanning stijgt. Het is nu toch ook echt serieus tot Roos en Fien doorgedrongen. We hebben redelijk wat spanning in huis. De meiden zijn niet in hun normale doen. Zijn vervelender, hangeriger en huileriger dan normaal. Naar bed gaan duurt langer, want de kindjes malen heel wat in hun gedachten als het stil en donker is, en dat willen ze liefst vermijden. Logisch. Fien heeft ineens weer een ongelukje, Roos heeft weer een typische Roos-pietje paniek aanval. We moeten er toch doorheen. Terwijl Anneke en Danny de ballen in de lucht houden tikt het klokje ongemeen hard door.
Er zijn zoveel dingetjes te regelen. We willen het allemaal goed doen, en moeten het allemaal goed doen. Verhuizen is 1 ding, internationaal verhuizen is iets anders, en dan nog eens via Exxon die geen enkel risico wilt nemen om maar 1 ding over het hoofd te zien. Extra complexiteit wordt moeiteloos toegevoegd door de Amerikaans overheid met zijn enorme hoeveelheid red tape (regeltjes) en dan komt er nog eens een government shutdown overheen. Zo heb je dus een perfecte mix voor een explosieve cocktail. Exxon die ons bijvoorbeeld verplicht om een Sailing Permit te halen bij de Amerikaanse Belastingdienst (IRS) om aan te tonen dat je echt alle belastingen hebt voldaan. Al weken formulieren aan het invullen en aan het uitwisselen met de Deloitte belastingmannen, en dan met een lijst van gegevens en documenten vroeg uit de veren om in de rij te staan en verplicht onderworpen te worden aan de pijnlijk bureaucratische en selectieve pijnbank van de IRS. Horrorverhalen - neem een boek mee, reken op 2-3 uur enz. Kom je na een zenuwslopende ochtendspits eindelijk aan, wat blijkt? Gesloten. Wegens de government shutdown. Nergens aangekondigd. Niet te verwachten, want als je toch iets wilt continueren tijdens de shutdown van de overheid is geld blijven incasseren? Nee dus. En nu? Mogen we nu het land niet uit? Deze shutdown is nog lang niet opgelost. Een telefoontje naar Deloitte gaf het verbijsterde antwoord. Exxon is de enige die dit nog wilt. Hoeft eigenlijk niet meer. Hum. De shutdown is crazy. Er is een groepje starre republikeinen (gekscherend worden ze al de Banana Republicans genoemd) van de Tea Party die zo principieel zijn om Obama Care (de door Mitt Romeny tijdens de verkiezing verzonnen plaagnaam voor de Affordable Care act) weigeren te steunen dat de Republikenen en masse zijn gemobileerd om de invoering van deze ziektewet die het mogelijk maakt voor alle mensen in de USA om tegen ziektekosten te verzekeren, te blokkeren. Een complete shutdown tot gevolg. Overheidsambtenaren kunnen niet naar hun werk. Gemeentes, kinderopvangdiensten, belastingdiensten, parken en musea (allemaal in DC) zijn dicht. 800000 mensen in onze omgeving gaan niet naar hun werk. Het is opvallend rustig op straat. Fijn. Maar het serieuze werk dient zich nog aan: Op 18 oktober wordt het schuldenplafond bereikt en kan de overheid niet meer aan zijn betalingsverplichtingen voldoen zonder dat het plafond wordt verhoogd. Nog meer overheidsfuncties die zullen uitvallen door het gebrek aan gecontracteerde externe krachten die niet meer kunnen worden betaald. Minister van Financien heeft al aangegeven dat hij niets meer in de hoge hoed heeft zitten om dit af te wenden. Wij hebben onze aandelen nu al verkocht, we geloven hier niet meer in. Och ik denk dat ons vliegtuig nog wel zal vliegen, maar de rijen zullen lang zijn bij de beveiliging. En hoe zal het bij de douane vergaan, die onze zeecontainer door moet loodsen? En de Jeep? We moeten er maar niet aan denken. De overheid is trouwens zeker niet de enige schuldige, de commercielen kunnen er ook wat van. Al eerder hebben we aangegeven dat we niet begrijpen waarom anderen zo hoog opgeven over die Amerikaanse dienstenindustrie, maar wij hebben er constant slechte ervaringen mee. Ook nu weer, zo werden we klakkeloos 2 weken te vroeg van de information highway gekickt - oeps foutje heee nu moeten we je weer helemaal opnieuw als klant opzetten en beoordelen dat gaat zomaar niet sorry hoor, werd onze huurdersverzekering 1dag te vroeg opgezegd (he sorry maar dat kunnen we helaas niet meer veranderen - have a nice day!), is onze nieuwe buffetkast nog steeds met 1 scheef laadje na al 1 nieuwe levering, is onze nieuwe kast eindelijk geleverd nadat de 1e zwaar beschadigd aankwam, enz enz enz. We hebben er wel genoeg van. Teveel ballen om te jongleren. Dat kunnen anderen beter. Dus gingen we naar het circus. Want Circus The Big Apple (klinkt toch anders dan Circus Renz) is in town (again). Een fijn kleinschalig circus met toch grote prijzen dat vorig jaar onze harten stal, en dit jaar opnieuw, zo blijkt. De meiden slapen er onrustig van en kunnen niet wachten. De show is wederom fantastisch en heeft thema New York, en alles is zo herkenbaar. De coulissen en attributen, we kennen ze zo goed. En wat ook leuk is dat Fien niet bang meer is van de clown en gewoon meegeniet, en Roos echt dubbel ligt en helemaal opgaat in de beleving. Als ze dan ook nog voor een keer een enorme bak popcorn (Roos) en een suikerspin (Fien) krijgen kan de dag niet stuk. Dit circus is fantastisch, origineel en super professioneel. We gaan dit zeker missen.
Op zaterdag genieten we van de almaar durende Indian Summer. Wij worden nog steeds getrakteerd op temperaturen die boven de 28 graden gaan. Dat gecombineerd met de invallende herfst is een schouwspel van formaat. De bomen verkleuren en geven ontzettende mooie kleurencombinaties vrij. Terwijl de meiden onderweg blaadjes verzamelen maken we een wandeling door een park langs een riviertje dat uiteindelijk in de Potomac rivier stort via een miniwaterval. De Potomac staat heel laag als gevolg van het al maanden ontbreken van genoeg regen. Biedt mogelijkheden om over stenen in de rivier te klauteren. Heerlijke picknick langs het water. Op zondag zijn we thuis, want we houden een Yard Sale. Anneke is vastberaden om heel veel spullen achter te laten, dus wat we kunnen wordt naar buiten getrokken, op het gras. Na een aarzelende opstart, mede doordat de kerk nog niet uit was, kwam het langzaam en hevig op gang. Om 2 uur waren we zo goed als los en did we call it a day. Genoeg geweest. De meisjes hebben reuze meegeholpen maar genoeg is genoeg. Nu is het tijd voor de speeltuin en fietsen. En dan is het tijd voor papa om zijn koffertje weer te vullen, want om 22u vertrekt het vliegtuig naar Parijs, voor weer een vergadering voor de toekomstige functie. Anneke blijft alleen achter met een moeilijke taak de ballen in haar eentje even hoog te houden. Maar we zijn er bijna. Nog 2 weken te gaan!
2 comments:
Nog even volhouden, het komt zeker goed. Straks een mooi verhaal om na te vertellen dat jullie verhuisden tijdens de shut down. En dat de meisjes wat van slag zijn is heel begrijpelijk, maar zij zullen het straks in Meerhoven ook heel erg naar hun zin krijgen. En circus Rentz is ook leuk, en de Efteling, Dierenrijk, de Splinter, Toverland etc. ook.
En wonen in een echt Nederlands mooi stenen, degelijk huis ( iets kleinere tuin, haha ) zal ook wel bevallen.
Opa Peter en Oma Chris.
Het positieve aan dit alles is dat jullie 3 mooie jaren in Amerika hebben gehad. Het had ook anders kunnen zijn.Ik denk dat hierdoor deze plek ook altijd (met een fijn gevoel)in jullie hart gegrift zal blijven. Dit neemt niemand jullie meer af. Eenmaal weer in Nederland komt datzelfde gevoel gewoon weer terug. Jullie zijn tenslotte nog altijd datzelfde gezinnetje, maar op een andere plek. Het 'vervelende aan dit alles is' dat ik jullie blog heeeel erg zal gaan missen. Gr Gertie
Post a Comment