
Nog 3 weken. We hebben een drukke dikke week met 2 weekenden achter de rug. Vorig weekend met een sentimenteel afscheid van de Jeep Grand Wagoneer op vrijdag, doe-ieder-voor-zich-dingetjes op zaterdag, onder fantastische condities qua weer, en doe-samen-dingetjes op zondag onder minder zonnige condities. Omdat regen in deze streek steevast tot een puinhoop op wegen leidt trokken we er met de metro op uit. We wonen inmiddels bijna 3 jaar in Amerika, maar nog niet hadden we samen tegelijk de metro van Vienna naar Washington genomen. Des te vaker hebben we DC bezocht. En omstreken. Eens kijken hoe sommige dingen veranderd zijn over de tijd. Tijd voor wat nostalgie.
Onze meisjes zijn groot geworden. In de metro zitten ze naast elkaar en voortdurend te ginnegappen.
(lees verder)
Net als 2 tienermeisjes giechelen ze en liggen ze dubbel van het lachen. In DC gaan we naar het natuur-historisch museum. Toen we daar in het begin kwamen liep Roos met verwondering rond, en Fien zat merendeels in de buggy. Nu zien ze de dinosaurus skeletten en leggen de link met de voetstappen die ze als fossielen in het gesteente in Utah hebben gezien. Ze kijken samen naar de enorme berg met beenderen en Roos heeft zoals altijd 1001 vragen. Heel schattig om te zien hoe de grote zus zich ontfermt over de kleine zus. Foto's van vorige jaren vergelijken met deze geeft een duidelijk beeld dat er iets veranderd is. Een tijdreis op zich.
Op tijd naar huis want Danny had nog een vlucht te halen. Zijn nieuwe team had een vergadering gepland in het zuid-Duitse / Beierense Berchtesgaden, op de grens met Oostenrijk. De manier om kennis te maken en samen beginnen te werken, dus de 9 uur durende vlucht en nog 2.5 uur autorit werd voor lief genomen. Een uitgelezen mogelijkheid om een beetje te wennen aan wat er komen gaat. De autorit is een tijdrit op zichzelf. Terug in de tijd, van vroeger, van het oude Europa, met tradities en oude gebouwen. En mooie hoge bergen. Een prachtige omgeving om in terug te keren. Virginia is mooi, maar zo'n bergen, alpenweides met Milka koeien, echte oude kerkjes en wandelaars zijn verrukkelijk. Natuurlijk, een fijne temperatuur van 26 graden maakt alles zonnig. Gelukkig is de team meeting ook een succes, en zo worden de eerste stapjes weer gezet in Europa. Ondertussen, aan de andere kant van de oceaan, werd gewoon doorgewerkt op school en na school. Speelafspraakjes bij de vleet, en anders werd er veel op uitgetrokken. De beroemde speeltuin in McLean die we vroeger bezochten gaven ook weer mooie herinneringen aan de voorbije jaren.
De kindjes waren dolblij om papa weer te zien en vooral om de traditionele koekharten uit Munchen. Het weer in Virginia is ook nog steeds heerlijk. We hebben de hitte verruild voor warmte overdag, en koelte 's nachts. Beter kun je het niet hebben. Op zaterdag was er de laatste zwemles voor Roos en was er 's middags een ExxonMobil picknick die we bezochten. Op zijn Exxon's groots aangepakt, familie gericht en veilig. Je mist toch die ene tent waar ze een biertje verkopen... 's Avonds een barbecue bij vrienden die min of meer bij deze afscheid van je nemen. Slik. Wacht even, we hebben nog 3 weken! Tja. Op zondag werd na de Nederlandse les die Anneke geeft aan Roos de nostalgische rit ingezet richting the Great Country Farms. Daar zijn we nu heel vaak geweest in de laatste 3 jaren. De route erheen gaat via de rolling hills van Virginia, langs paardenweides, engels-aandoende stenen muurtjes in het landschap, rode boeren schuren met witte silo's en prachtige langzaam aan verkleurende grote bomen, richting het Shenandoah gebergte. Hier hebben de meisjes al heel wat gesprongen, gegleden, gerend en gelachen deze afgelopen 3 jaren. Onze rol is nu steeds meer op de achtergrond, waar we eerst veel meer mee aan het helpen waren. Kids genieten van de vaste routine, maar ook de nieuwe dingetjes zoals de pigs race, mega glijbaan (wederom gemaakt van agrarische materialen) en het mega maisveld doolhof vallen uitermate in de smaak. De wijn bij de wijboer ertegenover valt ons uitermate in de smaak. Heerlijk, bij een zonnetje een ijskoude rose terwijl de kindjes lekker tekenen en een uitzicht over de vallei, er gaat niets boven dat. Virginia is heel heel erg mooi en we gaan het ontzettend missen. Nog 3 weken genieten dus....
 |
Daar gaat ie dan.... |
 |
2013 |
 |
2011 |
 |
Een andere KLM kist dan normaal.... |
 |
2011 |
 |
2013 |
 |
2011 |
 |
2013 |
 |
2013 |
 |
2011 |
 |
2011 |
 |
2013 |
 |
2012 |
 |
2013 |
 |
2012 |
 |
2013 |
 |
2013 |
 |
2013 |
 |
2011 |
 |
2011 |
 |
2013 |
3 comments:
Hi Danny, ik zag een te koop biljet met 4250 dollar erop(?!)
Is dat gelukt? Zou mooi zijn.
Leuk de nostalgische foto's naast die van nu. Dan valt het pas echt wat de meisjes zijn gegroeid en veranderd.
Anneke en jij lijken overigens niet ouder te worden.
Oma Chris en Opa Peter
Mooi filmpje, met een brok in de keel........
maar Waggi??????
Tot snel, groetjes
John
Leuk filmpje. De passende muziek maakt het compleet en het ontroert je. Het is maar een auto(maar wel een stoere en mooie auto) en je hecht je er aan. Roos en Fien worden echt al groot. Dat ze veel om elkaar geven is op elke foto te zien. Het is dan ook een prachtige foto van hun, die waar Roos achter Fien staat en haar vasthoudt. Zo ontzettend mooi en echt. De kinderen worden groot maar jullie zien er nog steeds heel jong uit.
Gr Gertie
Post a Comment