Dutch Essentials

Het boodschappen doen in Amerika is gemakkelijk. Je rijdt met je enorme auto over die enorme wegen naar zo'n giant supermarkt, laveert met een enorme kar door 7 lanen met frisdrank, 4 lanen vrieskast, betaalt met een swipe, truckt naar huis en vult je enorme 2 deurs koelkast en diepvrieskist. Aan spullen geen gebrek. Op het eerste gezicht hebben ze alle spullen om je ook hier thuis te voelen. Pindakaas, pannenkoeken, gala appels, sla, tomaten, geen probleem. Al snel ontdekten we Trader Joe's die spullen importeert uit alle delen van de wereld, waar je meer normaal brood kunt kopen, Franse kaas en we zelfs stroopwafels tegen kwamen. Maar op den duur mis je toch de dingen waar je al 36 en voor sommige 40 jaar aan bent gewend.
Bijvoorbeeld chocolade. Amerikanen hebben geen idee hoe chocola gemaakt moet worden. Hun leading brand, Hershey, is echt ongelooflijk smerig en smaakt erger dan de aldi chocolademunten...De cacao gradaties, daar hebben ze nog nooit van gehoord in retail Amerika. Ander voorbeeld, brood. Gewoon brood. Geen wit suikermelkbrood of raar bruin brood waar altijd koriander in gedaan wordt, (beuh!). De bakker in de straat verkoopt brood dat er wel normaal uitziet maar waar we ons ontzettend opgeblazen van voelen. Zo'n bakker is meteen bijna een speciaalzaak, waar ze gerust 6 dollar durven vragen. De Turkse bakker die concurreert bakt heerlijke meergranenbroden maar waarom toch zo'n enorme harde korst - hebben ze geen kinderen die geen harde korsten kunnen knauwen? We hebben al gauw een broodmachine gekocht maar we zijn er nog altijd niet in geslaagd om een gewone tarweknip na te maken. En Pancakes (dik, sponsig) hier zijn toch heel andere pannenkoeken dan de beroemde Eindhovense Lammers (dun met schenkstroop) of Geleense Janssen (dik met appelstroop) pannenkoeken. Dat recept werd snel gevonden en sindsdien eten we weer lekker zoals thuis. Kortom, we missen toch wel wat Dutch essentials. Toen we hierheen kwamen hadden we een tas vol met hagelslag, gestampte muisjes, appelstroop, drop enz het land binnen gesmokkeld. In de tripjes naar Europa werd die voorraad goed op peil gehouden, en ook het bezoek was zo vriendelijk om ons bij te staan. Toch gebeurde het onvermijdelijke deze week. De droppot was leeg. Ojee. En geen expat vrienden die in Nederland kwamen, en ook geen nieuwe collega's onderweg. In Amerika zijn er gelukkig toch meer schrijnende gevallen van heimwee geweest die er voor hebben gezorgd dat ook deze behoefte kan worden vervuld. Je kunt op het internet enkele importbedrijfjes vinden van families die Nederland achter zich hebben gelaten maar Nederlanders blijven in hart en nieren, al was het maar om de handel. Prijzen zijn hoog, pakketkosten absurd, maar er stond niets in de weg om deze legale route eens te proberen. Vol verwachting klopte ons hart toen de UPS meneer de doos met Wilhelmina Pepermunt opdruk aan ons overhandigde. Jawel hoor, echte Nederlandse spullen. Vandaag eten we 'Nederlandse' nasi, met gemarineerde kip en saté-saus en cassave kroepoek. Vanavond koffie met echte chocolade. En een dropje tussendoor. Als ze er dan nog zijn want Fien en Roos blijken echte Nederlandse kinderen te zijn.....

   

Tweet