We zitten hier in het land van Donald Duck. Het lijkt soms Walt Disney zijn inspiratie heeft opgedaan in Virginia. De bossen, omgeving en dieren lijken veel op de scenes in een stripverhaal van hem. Het stikt hier van de herten. Ze zijn overal op de gekste plekken waar je ze eigenlijk niet verwacht. Knabbel en babbel en zijn vriendjes huppelen hier vrolijk overal rond. Toen Danny de oprit op draaide kwam schoot er een vos uit onze tuin weg. En een collega hier nabij werd 's nachts wakker gehouden door het gehuil van een coyote. Beren zijn hier op 50 mijl vandaan te vinden. En als je boven je kijkt zie je verdacht veel grote roofvogels cirkelen. Dat zijn geen zwarte kraaien of meeuwen.
Opmerkelijk hoe dit allemaal in harmonie met elkaar leeft. Het is hier zo uitgestrekt, er is veel bos bewaard gebleven wat dit fauna rijk in stand houdt. Natuurlijk, het is gevaarlijk. Zeker de herten, voor de automobilisten. We kennen in Europa allemaal dat waarschuwingsbord met het overstekend hert erop, maar in onze gezamenlijke 40 jaar auto ervaring hebben we nog nooit een overstekend hert waargenomen. Hier is het wekelijkse kost. Zodra je Vienna uitrijdt is het ook aan de wegkant duidelijk te zien, want er zijn vaak aangereden herten waar te nemen. Ook gevaarlijk is het feit dat ze gemakkelijk teken meedragen, met een grote kans op de ziekte van Lyme. Oost -VS is gebleken het meest geconcentreerde gebied van teken die de ziekte van Lyme hebben. Oppassen geblazen dus, want dat is een ziekte die je niet wilt krijgen. Waar sommige kennissen de herten langs het huis zien lopen zijn wij blij dat we een hoog hek hebben. We geloofden eerst niet dat er uberhaupt herten kunnen komen maar de eigenaar vertelde dat zijn bloemen werden opgegeten door de herten. Het hek zorgt voor een drempel, maar, zo blijkt, is een gemakkelijke hindernis voor de dieren. Toen het had gesneeuwd hebben we wel rare dierenpootjes gezien in onze voortuin, dus we zijn er niet meer verbaasd over. Een paar nachten gelden werden we wakker van een geluid. Een bonkend geluid en geritsel rond het huis. Telkens als we de buitenlichten aandeden hield het op en was er niets te zien. We hebben een klein uur in spanning zitten luisteren, totdat het geluid bij de badkamer uitkwam. Danny sprong heldhaftig op het balkon gewapend met een schijnwerper en daar zat hij, de wasbeer. Hij klom met zijn scherpe klauwen verticaal tegen de houten buitenwand omhoog naar het dak. Klaarblijkelijk wakker uit zijn winterslaap, op zoek naar een nestje. Het moet niet gekker worden...
No comments:
Post a Comment