DARF in the USA: Counting Days

Bambi on our front lawn

Een moeilijke tijd nu. Kindjes hebben geen summer camp meer deze week. Ze hebben al week 8 van hun schoolvakantie afgerond, waarin ze al 3 weken op vakantie naar Frankrijk en Nederland zijn geweest, en al 3 weken summer camp hebben genoten. Nog 4 te gaan! Deze week is het aftellen naar de (volgende) activiteit voor hun, want op zaterdag vertrekt US Airways met DARF aan boord naar Las Vegas. De dagen worden geteld, en eerlijk is eerlijk, het is voor alle partijen echt tijd dat de school weer begint.

Die 6 weken in Nederland zijn toch echt heel goed gekozen. Dit is veeeel te lang. Voor iedereen. Roos en Fien spelen fijn samen, maar de fases dat dit niet lukt worden iets frequenter. Enfin, een vakantie zal zeker helpen. Verder gaan de dagen langzaam als je wacht op nieuwe aanbiedingen op de huizenmarkt, op informatie over beschikbaarheid van panden, hypotheken, in hoop en vrees verkeerd als je in biedingsfase bent verwikkeld. De dagelijkse conference call met Makelaar in ruste P.L. te E. is het moment midden op de dag (tijdsverschil) waar reikhalzend naar wordt uitgekeken, met een nuchtere beschouwing van de zogenaamde koopjesmarkt (da's niks, da's eenvoudig, die is veels te duur, dat kavel is te klein voor het huis, en nog meer makelaars lingo). Daarnaast begint het circus van re-lokatie op volle toeren te draaien. Emails van 15 verschillende contactpersonen die je allemaal willen helpen om de verhuizing zo voorspoedig mogelijk willen laten lopen, vergezeld met bladzijdes met procedures, formulieren, bevestigingen, informatie. Maar weten niet eens wanneer we terug gaan, waarheen we terug gaan, waar we gaan wonen. Maar ondertussen is onze inboedel al opgenomen, wordt de huur opgezegd, en staan de auto's inmiddels te koop (en is de Saab inmiddels al zo goed als zeker verkocht!, terwijl de oude Jeep ook al een liefhebber lijkt te hebben gevonden) terwijl er een boot wordt gevonden voor de nieuwe Jeep over de plas naar Nederland te brengen. En dan is er nog gewoon een baan die moet worden afgerond, waarbij het ook aftellen is geblazen. Er is en deadline eind September die razendsnel dichterbij komt. En dan is er een hand-over proces dat moet worden voltooid in oktober, te midden van al het tumult en geweld van inpakken en wegwezen, uitpakken en settelen. You get what you get and you don't get upset, is wat we de kinderen vaker uitleggen. Dat is dus ook op ons van toepassing. We laten ons (nog) niet gek maken, maar relaxed is anders....

Het weer is gek, frisser dan normaal. Terwijl in Nederland de mussen van het dak vielen was het hier iets koeler dan normaal, nog steeds een steady 27 graden maar koeler dan de 30-33 stomende graden die gemiddeld zijn rond deze tijd van het jaar. Zo koud (...) dat we niet naar het zwembad gaan. De tijd wordt gerekt met veel hobbyen in huis, verven is ineens favoriet, en speelafspraakjes. Roos had de hele zondag met haar hartsvriendin en ging naar een Lego fair. Fien genoot van de twee-op-een aandacht van papa en mama maar miste ze Roos toch vreselijk. Schattig. Papa en mama gingen nog maar eens naar het fantastische openlucht theater Wolf trap, om te picknicken met honderden anderen terwijl verderop een topact op de buhne staat (one Republic dit keer, een fantastische getalenteerde live-band!). Zo is aftellen nog best leuk.