Sport and Fun

In Huize Janssen is het een sportieve bedoeling aan het worden. Er zijn meerdere redenen daarvoor aan te duiden. Allereerst, 2 jaar in de US gaat niet ongemerkt aan je voorbij, wat betreft eet cultuur, voedingsbronnen en portion size. Daarnaast, papa en mama worden ouder en moeten een extra stapje zetten om verval voor te blijven. Ten derde, de meisjes worden groter en hebben meer beweging nodig of worden erdoor aangezet door de school. Laten we ze eens een voor een doornemen.

1) Supersize me. Het kan je overkomen dat je er met open ogen instapt. De Amerikaanse eetcultuur is killing. De porties, vetgehaltes en standaarden zijn zo anders en zoveel groter dat het weinig kost om je zorgvuldig gebalanceerd en gedisciplineerd Europees eetpatroon overboord te gooien en een aantal maatjes aan te tikken. Het zijn cliches maar o zo waar. Er wordt hier niet goed opgelet. Een simpel koekje heeft de grootte van een 45 toeren singeltje van weleer en zit tjokvol met 'verkeerde ingredienten' zoals echte boter en chocolade. Verkeerd als je dit als een tussendoortje neemt. Of 2.  Ze hebben tenminste 250 kCal, dus daar gaat je dieet. Snickers zijn hier standaard kingsize en hebben 540 kCal. Coke wordt verkocht in grote bekers die iedereen drinkt met al gauw 250 kCal. Snacks zijn chips, pretzels, koeken, cupcakes, ga maar door. En dt zijn nog maar snacks. Ontbijt, Lunch, Dinner is bewerkt, te zout en te vet en te veel. Dat weten wij en dat weten zij ook, maar ze gaan er gewoon vrolijk mee door. 40% wordt weggegooid. Doggiebags om later in de avond nog even die calorien nog meer aan te vullen. Supermarkten zijn tot de nok toe gevuld, producten in overmaat en overvloed, een consumptiemolen die op hoog tempo draait, met consequenties voor de voedingswaarde, eerlijke natuurlijke producten, toevoegingen en schaalgrootte. Het probleem hoeft niet verder uitgesponnen te worden en is bekend bij iedereen (of kijk eens naar deze producties (zoals altijd, klik op de bruine tekst ): food inc, king corn, ingredients). Ons probleem, of liever gezegd, onze uitdaging is hoe blijf je ervan af. Al snel zijn we overgestapt van de Giant (AH) naar een supermarkt keten (Whole foods) die enkel en alleen  verantwoord organisch en zoveel mogelijk lokaal voedsel verkoopt, tegen een heel hoge prijs, dat wel weer. We koken nog steeds elke dag, al gaan we wel veel vaker uit eten hier dan in NL. En we houden ons aan de schijf van 5, regelen de snacks en meten nog altijd met Nederlandse maten. 

2) 40-something. Voor Anneke niet van toepassing, en als je minder dan 50kg weegt heb je niet veel te klagen. Maar je krijgt het niet gratis, dus Yoga, Cardio en hardlopen houdt alles in balans. Danny's balans had wat meer moeite met het US leef-werkpatroon. Hij weet al langer dat hij geen 30 meer is maar heeft nu een roer omgegooid. De laatste 3 maanden wordt er elke weekdag gesport ipv geluncht. Ijzere discipline nodig. Er wordt gerend (4m50s/km), gecardioot, gewichtgeheft, gevoetbald, en binnenkort weer getennist. De waardes gaan al weer de juiste kant op, nu is het vooral zorgen dat dit gewoonte is ipv een tijdelijke verandering.
3) Sport Culture. Spelen op straat is er niet, play dates zijn sporadisch. Amerikaanse kinderen worden bezig gehouden met allerlei nevenactiviteiten, van piano, ballet tot voetbal en zwemmen. Prima. Onze meisjes hebben inmiddels ook wat nevenactiviteiten maar vinden wij nog steeds dat spelen een heel belangrijk element is voor een opgroeiend kind. Fien heeft haar ballet, en Roos haar gymnastiek. Roos vraagt om meer beweging dus kan ze hopelijk snel in de tennisklas instromen en zoeken we nog verder. Fien begint morgen met haar 1e zwemles. Roos heeft inmiddels weer een serie lessen gehad en vordert gestaag. Haar persoonlijke zwemtrainster neemt (drilt) alle zwemtechnieken serieus door, maar de US kent geen diplomas. Gelukkig kent de US wel 'awards' toe voor allerlei prestaties in het leven der Americano, dus er was een Swim Award voor Excellent Swimming voor Roos gisteren, die daar super blij mee is. Bravo Roos! Via school kwam Roos in aanraking met de hartstichting die de touwtje spring sponsor wedstrijd organiseerde waar ze zich in heeft gestort, en zich het touwtje springen eigen maakte. De actie was een groot success, mede dankzij de bijdrage van sponsors voor Roos - bedankt allen!

Verder wordt Roos als Grade 1-er via school geintroduceerd aan andere sporten, zoals softbal, hardlopen, jumping jacks en trots vertelt ze dat ze met de basketbal dribbelt. Dit weekend waren de legendarische Harlem Globetrotters in Verizon center in DC, een mooi moment om een wedstrijd als familieuitje te hebben. Vooral Danny kent de Harlem Globetrotters van Studio Sport uit de 80's waar Mart Smeets destijds al hoog opgaf over deze sporters. Maar was het waarschijnlijk vroeger meer gericht op sportieve hoogstandjes, is het tegenwoordig een rasechte US show voor het publiek waar een zorgvuldig draaiboek werd afgewerkt, nauwkeurig verweven met een overload aan commercieel gedeelte voor voedsel (incl een giant pistachio noot die gekraakt werd door de mascotte, gevolgd door een commercial van Pistachio Nuts) en merchandise van de globetrotters. Na 1 quarter zat iedereen pistachios te snacken en vlogen de basketballen ons om de oren. Uiteindelijk vonden de meisjes het geweldig en hebben we niet gezwicht voor de snack verleiding. Wel de sportieve verleiding. Och, als je dan een basketbal uit de US meeneemt, dan is dit een mooie. Go girls, go DARF!

 

Tweet