Dutch Country in Amerika

Donderdag jl. was het wachten over voor Roos en Fien. Eindelijk, opa en oma Lammers kwamen weer op bezoek. Roos keek al weken uit naar deze dag, kalenders werden bijgehouden, dagen doorgestreept. Peter en Christel kwamen later dan de normale middagvluchttijd aan want vlogen via IJsland. Terwijl Anneke haar ouders ophaalde bleef Danny bij de meisjes. De immigration ging supersnel dus al gauw draaide de Jeep Church street in. Roos had intussen het huis lekker gezellig gemaakt, zo wilde ze dat. Papa moest een vuurtje stoken en gezellig een boekje lezen tijdens het wachten. En toen kwam de ontlading. Er werd gegild en gerend. Wat een ontvangst moeten die opa en oma hebben gehad. Kadootjes werden in ontvangst genomen, mooie jurkjes, boekjes, dropjes, een boodschap van Jo en Ans. Zowel voor Peter en Christel als voor ons voelde het echter weer snel heel normaal. Natuurlijk ging de wijn open, traditiegetrouw met de Lammers, zo zal dat elke avond gaan. Na een rustdag op vrijdag waar Roos voor thuisbleef werd meteen een weekend uitstapje gemaakt.

Met zijn allen in een gehuurde 7-zitter gingen we op weg naar Dutch Country in Pennsylvania. Dit is het gebied rond Lancaster, waar de streng religieuze Amish bevolking wonen. Op 2.5 uur rijden zit je midden tussen de boerderijen en velden. Lancaster is een middelgrote stad met een prachtige, de oudste overdekte, nog steeds functionerende farmersmarkt van de US. Hier kregen we een klein voorproefje van wat er ons te wachten stond. Immers, Amish waren hier ook aanwezig, in hun traditionele klederdracht: onopvallend, ouderwets. Mannen met hoeden, vrouwen met kapjes. Heerlijke broodjes en Turkey Hill sapjes. De stad maakte verder niet veel indruk, dus we togen richting het echte farmersland. De Amish zijn een afsplitsing van de Mennonieten, (ook talrijk aanwezig hier maar iets moderner) en kwamen als kolonisten uit Zwitserland en zuid-Duitsland over. Dat het hier Dutch Country heet heeft dus niets te maken met Nederland, maar met Deutsch, of Diets, hetgeen in de volksmond Dutch werd. De Amish splitsen zich zogezegd af van de meer liberale Mennonieten (al in de 17e eeuw) om zich strikt te blijven houden aan de regels van het geloof. De tijd is stil blijven staan sindsdien. Geen poespas, geen opvallend gedrag of kleding, geen electriciteit, auto's of fietsen toegestaan. Men woont in normale boerderijen, maar er staat maar 1 pk op de oprit. Men gebruikt geen electriciteit, maar wel propaan-gas. En windenergie om water op te pompen naar een watertoren voor druk, en ook zonne energie. Er liggen ouderwetse werktuigen voor het land. Er zijn koetsen (buggies genaamd) die volledig dicht zijn, enkel een gat aan de voorkant om het paard te mennen. Of de mannen gebruiken een step. Mannen scheren niet, vrouwen knippen hun haar niet. Amish hebben geen foto's van zichzelf en blijven graag onherkenbaar (daarom zie je hieronder ook geen foto's van mensen). Inderdaad, een andere wereld. Op de wegen rijden paard en wagen en gewoon verkeer door elkaar heen. We vinden onze weg via dorpen met illustere namen als Bird-In-Hand, Intercourse, Fertility en Paradise maar ook Strassburg, en Mannheim en zelfs nieuw Holland ontbreken niet. Het ontbreekt niet aan de toeristen, er zijn vele antiekwinkels en markten en de Amish bieden hun buggies aan voor rondritjes. Hier ligt ook nogal wat railwayhistorie. Toen in het begin van 1800 de manier om te transporteren via kanalen was wilde Philadelphia zijn positie claimen als een grote havenstad en begon aan een railverbinding van Columbia, gelegen aan de Susquehanna rivier (die via Baltimore in verbinding met zee staat), via Strassburg naar Philadelphia. Transport is er niet meer, maar heel veel oude treinen, een museum en heel veel wagons. Een slimmerik heeft 46 Cabooses op de kop getikt en er een uniek hotel van gemaakt. Een Caboose is de laatste wagon van een trein waarin de conducteur en treincrew leefde, at, dronk en sliep - de red caboose is een begrip voor elke amerikaan. De wagons staan op rails elke caboose is een hotelkamer. En het restaurant is een restauratiewagon. We hadden er 2 gehuurd. De kinderen gingen helemaal uit hun dak. Het was een succes. Opa en Oma hadden een luxere uitvoering waar we 's avonds lekker het gebruikelijke flesje (of 2) plaatselijke wijn hebben kunnen nuttigen. De zondag is natuurlijk niet veel loos in dit gebied. Wel een mooie tijd om een ritje te maken met een Amish buggie. De  nep-Amish deed zijn werk uitstekend, Roos mocht op de bok en had een smile van oor tot oor. Het was een mooie afsluiting van een apart stukje Amerika. 's Avonds werd de BBQ aangestoken, met heerlijke Amerikaanse Sirloin en wederom rode wijn werd het weekend beklonken. Op Dutch Country!

Tweet