Na het strandgeweld van de Golf van Mexico waren we toe aan wat cultuur. We gingen naar de "First Coast". St Augustine ligt aan de Atlantische oceaan in Florida en is beroemd omdat het de oudste permanente vestiging van de US is. Op Paaszondag in 1513 zag de Spaanse ontdekkingsreiziger Ponce de Leon het land dat er bijzonder bloemig uitzag, en aangezien in Spanje rond pasen het Pascua Florida (bloemenfestival) plaatsvindt noemde hij het land La Florida. De volgende dag ging hij aan land.
Het duurde tot 1565 voordat St Augustine een permanente nederzetting werd die van belang was als bescherming van de handelsvloot, om alle piraten en non-Spanjaarden (o.a. de Britten in Georgia en de Carolinas) te verjagen van het Spaanse nieuwe land. Er werd een vestiging gebouwd, Castillo de San Marcos, de oudste vestiging van de US, gebouwd van een mix van schelpen en zand (coquina).  |
| Coquina muren |
De vestiging werd nooit ingenomen door de Britten of Fransen, maar verwisselde van 'eigenaar' als gevolg van uitwisseling tussen Engelsen en Spanjaarden en later Amerikanen na de Amerikaanse revolutie. De stad is een mix van Spaanse en Britse invloeden, maar vooral de Spaanse is nadrukkelijk aanwezig. Alle historie zou vervallen zijn als meneer Henry Flagler, compagnon van John Rockefeller, oprichter van Standard Oil (S.O. = Esso) niet de waarde herkende en van het stadje in verval een rijkelui vakantieoord wilde maken in 1880. Hij bouwde 2 fantastisch mooie hotels, Hotel Alcazar en Hotel en Ponce de Leon Hotel, en kocht een derde van de architect aan wie hij land eerder had verkocht. De eerste twee zijn nu een museum respectievelijk een hoge school, terwijl de derde, Casa Monica, recent in ere werd hersteld na een tijd van verval en gebruik als rechtsgebouw. Casa Monica is het hotel waar wij de 2 nachten hebben doorgebracht (handig, die airmiles van Danny). Midden in het centrum gelegen een fantastische locatie om de stad te ontdekken. Een toeristisch trammetje hielp ons om met 2 kleutertjes in korte tijd overzicht te krijgen zonder gebruik van een stroller (die we in Miami per ongeluk hebben achtergelaten in het hotel). Het stadje bleek inderdaad een verrassend juweeltje. De charme van een Latijnse cultuur is behouden gebleven, we zien overal de voor de zuideijke staten typische oude live oak bomen met Spanish moss als ware het lange baarden zachtjes deinen in de warme lucht, de historie is rijk en er is veel te zien op een prettig ongedwongen manier. Er is een bijvoorbeeld een klein historisch museum met een heleboel oude dingen, maar het toegangshekje bedien je zelf. We zagen laantjes die net zo goed in zuid-europa hadden kunnen liggen. We slenterden door de straatjes en waren verbaasd door deze on-Amerikaanse sfeer. We aten bij een authentiek Braziliaans restaurantje. De eigenaresse vertelde dat dit de enige plek was waar ze kon wonen in de US omdat het wel een beetje leek op de sfeer van Paraty. Het hotel was subliem, de meisjes koelden heerlijk af in zwembad in de hete uurtjes van de dag. Roos werkte aan haar zwemslag en is nu toch een serieuze kandidaat geworden voor een diploma, terwijl Fien wederom het trapje enorm interessant vond. Een verrassend stukje Amerika en tevens onze laatste etappe in Florida, dat bijzonder goed in de smaak viel. We maken ons op voor nog 2 andere iconische steden, Savannah en Charleston op onze we terug naar DC. We zullen het beleven!
PS Jammer genoeg kampt de Canon met een storing dus het merendeel leggen we noodgedwongen vast met een (Nikon) kleinbeeld camera.
 |
| Live Oak met Spanish moss |
No comments:
Post a Comment