Central Park, NY |
Muis is voor in bed. Of als ze ziek is. Of als we lange auto of vliegreizen maken. Of als ze gevallen is. Fien wordt groot. Haar gebit begint te groeien. Er dreigde een echt duimgebit en ze lispelde. Tijd voor maatregelen. Maar ja, nooit het goede moment. Want we verwachtten slapeloze nachten en vele drama's. Fien is niet echt gevoelig voor beloningen. Maar het toverwoord bleek een nieuw bed. Hetzelfde bed als haar grote zus. Tjonge jonge. Dat wilde ze wel proberen. Muisje weg. Spulletje op de duim (bite-x) en ze sliep warempel in netjes met haar handjes onder haar borst. Toch hoorden we haar smakken 's ochtends. De hele dag smaakte niets meer voor haar, dus die bite-x is leuk maar niet voor Fientje. Pleisters liet ze toe, maar die vonden we de volgende dag onder haar dekbed. De derde nacht liet ze haar duimpje intapen en na nogmaals het bedje te hebben bewonderd in de basement ging ze weer vredig slapen. Geen kik, 's ochtends alles keurig droog, als het altijd zo was. De volgende nacht wederom. Toen weer. De proef op de som: zonder tape. Geen enkel probleem. Ze heeft het er niet eens meer over. De muis niet, haar duim niet, nooit. Dat hebben we een beetje overschat dus. Of het was een kwestie van het juiste moment. Fien kreeg dus waar ze het voor deed. Een nieuw bed. Je had ze moeten zien. Zo trots. Het gaat al dagen goed. Ze slaapt keurig met haar handjes onder haar gezichtje. Alsof ze nooit anders deed. Ze heeft wel ontdekt dat ze nu dus zelf uit bed kan dus dat hebben we ook al meegemaakt. Maar dat is wel heel schattig. In haar nachtpon. Ze wordt al een echte meid. We hebben inmiddels de Bugaboo en de autokinderstoel verkocht, en de rugdrager staat op het internet. Zucht. Kleine meisjes worden groot.....
No comments:
Post a Comment