Friday, March 30, 2012

Bienvenidos a Miami

Er is een lange rechte snelweg tussen Orlando en Miami. De navigatie geeft doodleuk aan: over 190 mile rechtsaf slaan. Een vlak land, tropisch warm en vol met palmbomen en we zien vee buiten staan. Dat zien we niet in Virginia. Het zijn merendeel tolkilometers. Als we de creditcard zwaaien zegt de vrouw in het tolhuisje in het Spaan-Engels 'No señor, cash only'.
Tekenend voor een ander Amerika in vele opzichten. Hier wordt de dollar meer gebruikt, minder credit cards zoals we kennen in het rijke DC. En, het is ineens overwegend Spaans dat je hoort spreken. Miami is een smeltkroes van Cubanen en Amerikanen. De Cubanoamericano kwamen in verschillende golven naar Florida, wat maar 90 mijl verwijderd ligt. In 1959 waren het de rijke middenstanders die hun bezittingen achterlieten toen Fidel de macht greep. Ze dachten dat dit een tijdelijke situatie was (mispoes!). In een aantal jaren daarna waren het de economische vluchtelingen die merendeels illegaal de overtocht maakten. Van Fidel was men vrij om het land te verlaten, mits je een vliegticket kon overleggen en een inreisvisum kon overleggen. VS staat officieel 20000 Cubanen toe per jaar, maar in werkelijkheid zijn dat er veel minder. Dus de illegale oversteek wordt vaak overwogen. Resultaat: ongeveer 2 miljoen Cubanen wonen in Miami, een stad van 5 miljoen inwoners! Geen wonder dat een gedeelte little havana wordt genoemd, en dat de voertaal veel meer Spaans is bij commercie zoals hotels, winkels en restaurants. Of tolwegbedienden. Miami is een moderne stad, gezegend door het heerlijke klimaat, oogverblindende stranden en azuurblauwe/smaragdgroene zee. De architectuur is ook een sterk punt. De Art Deco gebouwen die ontwikkeld waren op het stuk dat nu Miami Beach heet zijn juweeltjes. Na de Exposition internationale des arts décoratifs et industriels modernes  in 1925 werden in dit stuk vele mooie optrekjes in deze stijl gebouwd tot aan bijna 50er jaren. Na een tijd werden de gebouwen steeds meer aan verval onderhevig. Het is een designer in 1980 gelukt om het tij te keren en voor renovaties te kiezen. Een nieuwe stroming van designers gaf de gebouwen pastelkleuren om de typische kenmerken van Art Deco meer uit te lichten, met wisselend resultaat. Heden ten dagen is er een Art Deco buurt die vele toeristen trekt en het nachtleven van Miami Beach centreert. De niuwe gebouwen zijn allemaal zeer stijlvol gebouwd. Huizen in moderne stijl, met hoeken, staal en hout. En hoogbouw kan smaakvol zijn, zo blijkt in Miami. Wat een prachtige gebouwen. En dan de sfeer. Het voelt zeer huiselijk, hip en zo anders dan we gewend zijn. Vrijer, minder gedirigeerd. Terrassen buiten, mensen op straat, fietsers, joggers, artistieke mensen, kortom zeer de moeite waard. Het zal de Latino invloed wel zijn. De verdwaalde outcast die we zagen werd door de politieman op de mountainbike in het Spaans beleefd verzocht om zich te gedragen. Hoe anders hebben we de macho politiemannen zien handhaven in onze bubble DC/Virginia. Zo kan het dus ook hier. Ons hotelletje aan de Ocean Drive is een warm bad, super persoonlijk en kleinschalig. Een zwaar favoriet ontbijt bij de meisjes van van bagels, Nutella en melk. En een droom strand aan de overkant van de straat. O ja, de Starbucks op de hoek. De zee was lekker en ultraclean, de mensen waren super relaxed, en het weer was heerlijk. Kortom een zeer geslaagd bezoekje aan deze fusion metropole. We verbleven slechts 2 nachten, dus na het ontbijt vertrokken we richting de gulf of Mexico, op weg naar Fort Myers. Om daar te komen planden we dwars door de beroemde Everglades te rijden. Een enorm uitgestrekt gebied van moerasgrassen en mangroves, bomen die in het water staan en kunnen gedijen in brak/zout water, en krokodillen, slangen, en heel veel vogels. We hebben een wandeling gemaakt bij Shark Valley, midden in het park, midden tussen de dieren. Er liep een weg waar je kon wandelen of fietsen. En naast je lagen de krokodillen te baden in het moeras, en vreesden de vogels voor hun leven. Ongelooflijk hoe dichtbij, maar toch niet gevaarlijk voor ons. Het maakte een indruk op de meiden. Verderop was Everglades city onze lunchplek waar we een boottocht boekten en een rondleiding kregen over dit enorme uitgestrekte gebied 10000 eilanden genaamd tussen de Everglades en de Gulf of Mexico. We wilden eigenlijk een tocht met een airboot maken (zo een met een enorme propellor achterop) maar daar kregen we Fien niet in. De boot was nog net te doen. De tocht voer langs talloze eilanden van Mangrove bomen met ooievaars, reigers, zeekoeien en heel veel dolfijnen. Ze sprongen voor de boot, naast de boot en tuimelden door de lucht. Een mooi schouwspel, Roos was verrukt, terwijl Fien het meeste geslapen heeft in mama's armen. Tevreden reden we naar onze volgende bestemming, Fort Myers Beach, terwijl de zon de lucht boven de weg deed trillen in de namiddagzon...















1 comment:

Anonymous said...

Prachtig gewoon.Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die dit zo kunnen over brengen op hun volgers. Zoals jullie het beschrijven , zo zie je het ook terug op beeld. Foto's die expositiewaardig zijn maar vooral een heel leuk gezinnetje dat het daar heel erg naar hun zin heeft. Gr gertie