Een nieuwe mijlpaal: het huis in Eersel is verkocht. Per 1 november zijn we officieel geen huiseigenaren meer. Met gemengde gevoelens nemen we afscheid van een fantastisch huis in een mooi dorp in een fijne straat met gezellige warme buren. Ons eerste grote mensen huis, waar Roosje haar 1e dag vierde waar Fien is geboren, waar de meisjes hun eerste stapjes zetten, en Skoeter de poes bij ons bleef tot bijna de laatste dag voor ons vertrek naar de USA. We missen de degelijke ramen, muren en deuren en heerlijke vloerverwarming dagelijks. Maar we missen de kleine tuin niet, en de extra ruimte en garage die we nu hebben bevallen ons ook goed. En strakjes, na 10 jaar Drieske en een tijdje in de US is het ook een mooie tijd om in een ander huis te wonen. Dus de woning te koop zetten was een goed plan. Op afstand een huis verkopen is niet te doen, daar heb je hulp bij nodig. Hoeveel geluk moet je in dat geval hebben als je een gepensioneerde (schoon)vader hebt met een uiterst succesvolle makelaarscarriere? Peter had vanaf dag 1 de touwtjes in handen. De economie zorgde echter voor wat zand in de machine, maar dat bleek gelukkig toch niet te leiden tot al te veel vertraging. Peter stuurde dit schip vakkundig en met flair veilig de haven binnen. Iets wat hij in zijn leven ongeveer al meer dan 1000 keer (echt waar) heeft gedaan. Zonder hem was dit nooit gelukt. We zijn dus de gelukkige voormalige eigenaren van een pand in Eersel. Daar drinken we er nog maar eentje op!
1 comment:
Danny, bedankt voor de complimenten! Maar je moet me niet teveel eer toedichten, zonder geluk vaart niemand wel. Bovendien is het, zoals jezelf ook al zegt, een prima huis.
Post a Comment