Het weer draaide plotseling bij. Maar goed want Danny was al bijna begonnen te timmeren aan een Ark. Wat een zondvloed was dat. Gelukkig was dat voorbij. De vrijdag werd ingevuld met een bezoek aan de nationale begraafplaats van Arlington. De immense omvang (300.000 graven, 30 begrafenissen elke dag), hun afkomst (militairen of zeer hoogstaanden) en de aanwezigheid van beroemdheden zoals de Kennedy's zijn een van de belangrijkste redenen voor het bezoek van velen. Heel indrukwekkend en een prachtig overzicht over de stad! En 's avonds hadden we Baseball kaartjes voor de Washington Nationals tegen de Houston Astros. Ook al verloren de Nats, we hebben genoten van de sfeer en het spel. Op zondag gingen we met zijn allen naar Georgetown en stapten aan boord van de Nightingale voor een river cruise. Op maandag waren we zonder kinderen, want op school en creche, dus moest gebruik van worden gemaakt. We gingen naar Mount Vernon, het landgoed van George Washington, de generaal die de slag met de Engelsen won en daarna gevraagd werd om de eerste president van de Verenigde Staten te worden. Het ligt op een geweldige plek, op een heuvel, naast de Potomac. Het huis is bewaard gebleven en je kunt het bezoeken. Het is ruim genoeg. De Washingtons kregen 677 gasten op bezoek in het jaar na zijn overwinning. Het huishouden werd door 12 slaven gedaan. Het gehele complex hield 212 slaven bezig, voor het vee, de paarden, de landbouw, de tuinen, de boomgaard en om hout te hakken. Want er waren meer dan 30 open haarden te stoken. Het museum is een mooie manier om iets beter de geschiedenis van de VS te begrijpen. Ook voor Ans en Jo. Dit markeert en beschrijft het begin van de VS. We hopen voor ons dat het nog even duurt, want het is hier bere-leuk.....
1 comment:
Hallo allemaal. Dit stukje heb ik over het hoofd gezien Ik kwam meteen terecht bij de de twee stoere motorrijders. Heerlijk om jullie weer zo te zien genieten van het mooie Amerika. Alleen al die andere sfeer proeven lijkt me helemaal te gek.Knappe Roos en Fien zijn het al helemaal gewend om in de camera te kijken.Wat een schatjes zijn het toch. Gr Gertie.
Post a Comment