DARF in the USA: Learning English

Inmiddels zijn de scholen weer begonnen. Roos is ook weer begonnen, en, het valt op, ze voelt zich goed. Het is eigenlijk wel wat we verwachtten. Want de halve dagen die ze tot de zomervakantie had was in het begin prima om te wennen, maar na een aantal maanden zag je dat Roos te weinig uitdaging kreeg op een dag. Nu mag ze elke dag van 8.15 am tot 3.15 pm. En dat maakt een verschil. Sowieso, omdat ze nu in de hoogste groep zit. En omdat ze oude vriendjes zag en nieuwe vriendjes maakt. En het lesprogramma uitgebreider is. We hebben al eerder beschreven dat de structuur voor ons nogal overtrokken is, met rekenen, taal, schrijven, biologie, arts, geografie als onderwerpen... Het zorgt wel voor de nodige afwisseling. En de langere dagen zorgen dat Roos in een rap tempo het Engels, dat 13 weken praktisch stil lag, weer terug pakt en verder ontwikkelt. Roos is dan ook volledig het Nederlandse alfabet kwijt geraakt.Na de D switcht ze, tot haar frustratie, terug naar het Engels. Haar zinnen beginnen nu ook Engelse woorden te bevatten. En nog opvallender, eerst viel het haar op, maar nu niet eens meer. En alsof het niet genoeg is, 4x Franse les die ze per week krijgt beginnen nu ook binnen te druppelen. Franse liedjes, franse (zeer basale) basis zinnetjes, ze komen allemaal voorbij. Binnenshuis blijven we natuurlijk Nederlands praten. Buitenshuis willen we niet meteen de buitenlanders zijn, dus wordt al gauw in het Engels gesproken met elkaar. Met Roos is dat geen probleem meer. Zij switcht moeiteloos. Ze wordt overal aangesproken en kletst dan gewoon op zijn Roos' verder. Helemaal niet perfect, maar zonder moeite. In de speeltuin, bij de bakker, bij de supermarkt. Ze kennen haar naam op veel plekken, hetgeen ons vaak verwonderd. Hoor je ineens Hi Rose! Where is your sister Finn? (ze kunnen maar geen Fien zeggen). Of dan spreekt een kassamevrouw ons aan en vraagt ons of de ouders uit Nederland al zijn gearriveerd? Had Roos vorige keer verteld. De oppas die we hebben is een mooi ijkpunt. Die ziet met intervallen hoe de ontwikkeling verloopt. Zij vertelde dat Fien ook sterk is ontwikkeld. Fien gaat dus nog minder last hebben van Nederlands. Haar taalontwikkeling is net op gang gekomen. Grappig dat zij bijvoorbeeld niet au zegt als ze zich ergens aan stoot, maar ouch . Ik wil more milk. Haar plasjes op de WC worden vaarwel gezwaaid met See you tomorrow!, hetgeen haar uitzwaai groet is als ze bij de daycare weggaat. En ik ben 2 en zeg....juist ja, No. Een beetje teveel No, dus daar moeten we dan een hartig woordje over wisselen. In het Nederlands dan wel te verstaan.....