It's cold in Vienna!

Mijn god, de natuur is aardig de weg kwijt. Was het normaal snikheet in Augustus, was dat nu meer Juli het geval. Augustus was eigenlijk perfect met een gemiddelde van 28 graden overdag. September daarentegen begon zeer vreemd met een aardbeving (nooit eerder in Virginia), een orkaan (al tientallen jaren niet meer zo dichtbij washington en New York geweest), overvloedige regenval (ongekende waterhoeveelheden) en dan nu het eerste koudefront, dat wel heel erg vroeg kwam. De nachttemperatuur is al enkele dagen rond de 8 graden geweest, en de dagtemperatuur haalde amper 16 graden. Steenkoud dus. Raar overigens dat de krekels gewoon ongestoord hun voor ons mediterrane geluid blijven produceren, ook bij deze lage temperaturen. In ons huisje is de verwarming zelf al 1x aangeslagen. Fien verkouden, papa verkouden. Jeetje. Lijkt wel Nederland! Onze Nederlandse gasten (Opa Jo en Oma Ans) hebben nergens last van. Het sightseeing programma liep gewoon door. Na de warme motordag kwam er nog een hele warme woensdag die voornamelijk werd gebruikt om een beetje bij te komen. Want een 350 kg 1400 cc zware harley rondsturen voelt toch een beetje als een sportwedstrijd, en daar moet je een beetje van bijkomen. Op donderdag werd het zo gezegd kouder. Washington's monumenten (2e wereld oorlog) maakte diepe indruk, maar het Washington Monument (alias 'de punt') was nog steeds gesloten en zelfs de omgeving was afgesloten wegens de aardbeving. Jammerdejammer, het is een prachtige plek, en een mooi uitzichtpunt, maar het lijkt dat het 170meter hoge gevaarte nog wel een tijdje (tot 2 jaar) uit de running kan zijn. Vervolgens het air en space museum in DC, een fijne plek om rond te dwalen. Op vrijdag stond de Shenandoah op het programma. Op 75 mijl hiervandaan is de Shenandoah vallei, met een prachtig park en bergen, de blue ridge mountains. Er loopt een weg dwars over de kam van de bergen, 105 mijl lang, de enige weg in het park. Er zijn hier zo'n 75 uitzichtpunten en 500 mijl aan wandelroutes. Met volop wild, want er zijn o.a. zwarte beren. Een prachtige tocht, zo dicht bij huis. We hebben inderdaad een zwarte beer gezien, en een prachtige tocht gelopen naar Mary's rock, op 3500 feet hoogte. Zaterdag was de Washington Zoo aan de beurt. Een van de oudste van de US, sinds 1889, en dat zie je. Het is heel goed onderhouden en op een unieke plek midden in de stad, met bomen en hoogteverschillen, een omgeving die je niet kunt nabootsen. De apen waren favoriet, vooral de Oerang-Oetang werd vriendjes met Roos. Vandaag een rustdag, hetgeen gelegenheid geeft voor reflectie. Na een lastig jaar voor Ans en ook voor Jo met een anticlimax vlak voor de reis hierheen was het bezoek een ultieme mogelijkheid om de accu weer op te laden, in vele opzichten. Jo en Ans willen niet naar huis. Dat zegt genoeg denken we. We hebben genoten, de kids ook en Opa en Oma zijn in de wolken, ook met elkaar. Vandaag figuurlijk, morgen letterlijk. Mooie, unieke herinneringen. We koesteren ze.

Tweet