Washington DC is eigenlijk een verzameling van statige gebouwen herdenkingsplekken. Elke politiek belangrijke persoon uit de historie van de US heeft wel een eigen park of standbeeld. Aan de Tidal Basin, een enorme vijver, liggen maar liefst 4 'memorials' (Martin Luther King, Thomas Jefferson, Franklin D Roosevelt, George Mason) en is een prachtige plek in DC. De gehele basin is omzoomd door 3020 Japanse cherry trees van 12 soorten, een gift uit 1912 van Japan aan de US voor de eeuwig durende vriendschap. (In 1941werden er 4 omgehakt na de aanval op Pearl Harbor in Hawaii, maar dat werd later weer gerepareerd). De bloei van deze bomen wordt elk jaar gevierd en is een enorme toeristische trekpleister. Probleem is echter: wanneer komt de bloesem uit?
De voorspellingen worden al weken aangekondigd maar als het weer koel blijft komt de bloesem later uit. Wij hadden een uitzonderlijk koel Maart en begin van April, hetgeen veel Amerikanen kopzorgen heeft gekost want ze spendeerden hun kostbare, naar Europese standaarden spaarzame vakantiedagen aan een no-event. Webcams draaiden overuren, Maar sinds afgelopen weekend werd het eindelijk warm, en, zo lijkt het wereldwijd normaal te worden, werd het meteen extreem warm. Wij hebben inmiddels de kap van de cabrio open, de airco aan en de schoenen verwisseld voor slippers want de afgelopen dagen steeg het kwik boven de 30 graden, daar waar 16-18 gemiddeld had moeten zijn. U raadt wat er met de bloesem gebeurde: explosie van de knoppen was het gevolg. Jammer voor de toeristen dit gebeurde dus op maandag. Wij hebben de bloesem het 1e jaar gezien en het pittoreske plaatje met de meisjes bewonderd, maar om daar de drukte wederom voor op te zoeken, nee. Alhoewel, de zonsopgang schijnt spectaculair te zijn. Dus ging vanochtend om 5u30 de wekker en reed Danny naar Washington. Dat is in de ochtendspits, zo leerde hij gauw. Amerikanen zijn vroege vogels en willen ze in hun eentje in hun auto met de kortste weg naar DC dan is de I66 enkel te nemen voor 6u30, anders is deze snelle toegangsweg verboden voor wagens met minder dan 2 passagiers. Maar binnen 25 minuten parkeerde hij op een (gratis) (natuurlijk - hollander) parkeerplaats en rende richting het basin. Het was duidelijk dat hij daar ook niet alleen was. Het prachtige pad om het basin was al goed gevuld, met joggers, toeristen, locals met picknickmanden op een kleedje tussen de bomen, fotografen en cameraploegen. De zonsopgang was inderdaad een magisch moment. Met een tikje van het voorzichtige licht werden de prachtige bloemen zachtjes gewekt en gevraagd om op te staan, om hun knoppen te strekken en hun blaadjes te ontvouwen, om zich met blosjes op de wangen te wentelen in de warme ochtendstralen. Een theater opende haar gordijnen. Er ontvouwde zich een kleurig schouwspel dat met een ritmisch geklik van de vele camera's op statieven werd vastgelegd. Zo liep hij dus ook rond. Klikkerdeklik. Maar het was de moeite waard, werd geconcludeerd. Waarschijnlijk de laatste kans, want voor morgen daalt de temperatuur naar het gemiddelde en is er regen en wind voorspeld. Dat belooft niet veel goed voor deze bloemetjes. Het festival zal haar deuren sluiten, maar hebben een lange adem gehad. Het startschot is geweest. Voor ons is de lente nu echt in volle gang!
2 comments:
Wat een mooie foto's. Dit is zeker de moeite waard om daar zo vroeg voor op pad te zijn gegaan. Prachtig. En ook weer zo mooi omschreven. Gr Gertie.
Je moet er wat voor over hebben, maar dan heb je ook wat: hele mooie foto's. Peter&Christel
Post a Comment