DARF on SKIS

Een lang 'holiday'weekend voor de boeg. Maandag is het Presidents day, opgedragen ter herinnering aan de verjaardag van George Washington, de eerste President. De historische betekenis werd al eerder beschreven en beleefd door ons bezoekje aan de bakermat van de staatsvorming en bestuur, Williamsburg in 2012. Dit keer kozen we voor een sportief uitje. We hebben de basis gelegd met skien  dus nu werd het tijd om daarop voort te borduren. We huurden een condo in de Blue Ridge Mountains, in een ski resort dat slechts op een kleine 4000 feet hoogte ligt, zeg maar zo'n 1200 meter. Wel hoog genoeg om veel nachtvorst te hebben en de 2500km bergkam van de Appalachian vangt traditioneel veel sneeuw.

Het skiresort Wintergreen is erop ingericht en is voor ons 3 uurtjes rijden, maar bij aankomst zijn enkel de pistes wit, dankzij de 100% dekking van de sneeuwkannonnen. Het is dus een prima amerikaans georganiseerd resort dat 100 stagieres invliegt uit alle zuid-amerikaanse landen om de boel in goede banen te leiden. Zo worden de liften bediend, lifttickets uitgegeven, skis aangemeten en restaurants bediend en door jonge studenten uit Peru, Bolivia, Argentinie en Brazilie. Hetzelfde gebeurt overigens in de zomer in de hele US om als verplichte badmeester rol te vervullen. Een mooie stageplek voor de zuid-amerikanen die zo hun talenkennis een geweldige boost kunnen geven. Roos werd ingeschreven voor 2 dagen skiles ('snowcamp') van 9 uur tot 15 uur en die tijd werd heel efficient en effectief benut door de Amerikaanse organisatie. Ze had er duidelijk zin in, en nadat ze de organisatie had verteld dat Rose als ROOS moet worden geschreven en ieder label had laten vervangen met de juiste spelling (hesje, kastje, bonnetje, stickertje etc) stond niets meer in de weg voor een geslaagde dag. De zaterdag was bewolkt en niet koud, maar de lucht leek zwanger van een stevige bui. Het mocht de pret niet drukken. Fien kreeg een setje huurskis en boots (kleinste maatjes) en zo ging DAF zonder R op noorse skis (wederom geleend van onze lieve Noorse vrienden) de piste op, en af. Fien vond het spannend en leuk. Het was veel steiler dan in Liberty Mountain waar ze voor het eerst naast papa aan de skistok naar beneden suisde. Dit was duidelijk meer vaart, drukker en hoger. Het meisje heeft zich prima gehouden en we hebben heel wat skimeters met zijn drieen afgelegd. Het gaf Anneke heel wat tijd om haar inmiddels ietwat roestige skibeweging op te poetsen. We zagen ondertussen Roosje in wel twee verschillende klasjes voorbijkomen. Vol trots vertelde ze na afloop van haar eerste dag dat ze de dag door 2 levels was gegaan (rood en oranje) en morgen bij een nog hoger groepje mocht aansluiten. De instructeur vertelde dat ze de jongste maar de beste was en morgen in groepje geel moest beginnen. Niet alleen Roos glom van trots. 's Avonds bleek dat ons vermoeden terecht was. Het heeft uren gesneeuwd. Het hele gebied toverde om in een winterwonderland. De zon scheen prachtig de volgende dag, maar schijn bedriegt, want het was -11 graden en er stond een koude harde wind die de temperatuur nog verder liet dalen. Het deerde R niet, ze had er zin in en stond om 9 uur weer haar oefeningen te doen in haar 3e nieuwe groepje. DA en vooraal F hadden meer moeite met de kou. Warme chocomel met slagroom doet wonderen en geeft ook papa de kans om nog even snel een paar zwarte pistes te nemen, want die zijn hier toch ook. Roos rondde de dag af en verdiende een groot compliment van de instructeurs. We hadden haar wel voorbij zien gaan maar niet veel kunnen waarnemen. Die kans kregen we op maandag. Onze eerste echte DARF skidag. Alles zat mee. De temperatuur was boven nul, geen sneeuwkanonnen die je konden storen, de zon was sterk en deed lachend haar best om ons de beste dag te geven die we konden bedenken. We gingen heerlijk met zijn 4en de bergen af, Roos meestal voorop (!) en Anneke in haar spoor. Annekes skis gleden als warme messen door de boter, Fien durfde al aan papa zijn hand naar beneden te gaan en Roos maakte bochten en had ze super onder controle. Wow. Dat is leuk. Onverwachts. Dat belooft nog wat voor de komende jaren. Want dit was zeker niet de laatste keer dat we dit deden. Zoveel was wel zeker!

Tweet