We hadden een perfect plan terug. Jackson-Denver, en Denver-Washington. Korte overstaptijd, snelle verbinding. Denver Colorado wordt momenteel geplaagd door enorme bosbranden, dus de lucht in Denver was ineens niet blauw meer. Gelukkig geen vertraging dus we gingen op tijd naar DC. Wegens het 2 uur tijdverschil zouden we om 10 uur aankomen maar dat zou gevoelsmatig (inmiddels aangepast aan mountain time) 8 uur zijn, dus voor de kids geen probleem om laat te reizen. Jammer genoeg verliep het allemaal een beetje anders.
Toen de landing werd ingezet gingen we ineens met harde schokken omlaag en omhoog, als ware het een slechte roller coaster. Danny heeft heel veel vliegmijlen gehad en nog nooit zoiets meegemaakt. Wij zaten jammer genoeg helemaal in de staart van het vliegtuig hetgeen het gevoel nog erger maakte. De meisjes gilden uit volle borst. De reden was een enorme onweersbui tussen 21u30 en 23u00, een van de meest destructieve onweersbuien die men zich kan herinneren die door dit gebied raasde. Rukwinden van 100-150 km/h veroorzaakte uitgebreide schade aan 100en bomen en lieten 1 miljoen mensen zonder stroom. Dit fenomeen staat bekend als een Derecho. Het trok van Chicago naar DC en juist op dat moment vlogen wij erin. De piloot maakte dat hij weg was en na 30 minuten rondhobbelen landden we toch. De hel brak los en we zagen de regen horizontaal voorbij komen. De koffers werden niet uitgeladen. Taxis durfden niet te rijden. Er waren enkele die slechts naar DC wilden, bij Reagen airport om de hoek, maar Virginia, was geen optie. We hebben ons gesplitst, zodat de meiden meteen naar huis konden. Die rit bleek langer dan verwacht door de bomen op de snelweg, de ondergelopen wegen en stroomuitval (geen stoplichten). Danny vertrok later maar arriveerde eerder (zonder sleutel, maar dat is een kleine tegenvaller). Het is hier al dagen rond de 40 graden en onze airco hadden we uitgezet. Het huis was gloeiend heet, dus hebben we allemaal gezellig gekampeerd in ons eigen huis in de basement. Eind goed al goed!
Toen de landing werd ingezet gingen we ineens met harde schokken omlaag en omhoog, als ware het een slechte roller coaster. Danny heeft heel veel vliegmijlen gehad en nog nooit zoiets meegemaakt. Wij zaten jammer genoeg helemaal in de staart van het vliegtuig hetgeen het gevoel nog erger maakte. De meisjes gilden uit volle borst. De reden was een enorme onweersbui tussen 21u30 en 23u00, een van de meest destructieve onweersbuien die men zich kan herinneren die door dit gebied raasde. Rukwinden van 100-150 km/h veroorzaakte uitgebreide schade aan 100en bomen en lieten 1 miljoen mensen zonder stroom. Dit fenomeen staat bekend als een Derecho. Het trok van Chicago naar DC en juist op dat moment vlogen wij erin. De piloot maakte dat hij weg was en na 30 minuten rondhobbelen landden we toch. De hel brak los en we zagen de regen horizontaal voorbij komen. De koffers werden niet uitgeladen. Taxis durfden niet te rijden. Er waren enkele die slechts naar DC wilden, bij Reagen airport om de hoek, maar Virginia, was geen optie. We hebben ons gesplitst, zodat de meiden meteen naar huis konden. Die rit bleek langer dan verwacht door de bomen op de snelweg, de ondergelopen wegen en stroomuitval (geen stoplichten). Danny vertrok later maar arriveerde eerder (zonder sleutel, maar dat is een kleine tegenvaller). Het is hier al dagen rond de 40 graden en onze airco hadden we uitgezet. Het huis was gloeiend heet, dus hebben we allemaal gezellig gekampeerd in ons eigen huis in de basement. Eind goed al goed!
2 comments:
proficiat danny
wij zijn enorm blij en gelukkig dat alles goed is
heb net gekeken naar andre kuipers
ook daar alles oke
we zullen straks "skype"
maak er nog een mooie dag van
ans en Jo
Best wel griezelig zo'n noodweer. En wat een akelige donkere lucht. Gelukkig zijn jullie weer veilig thuis. Gr Gertie
Post a Comment