DARF goes Wild West (2)

Vandaag weer terug op aarde gekomen na een 5-tal dagen in het Yellowstone National Park, natuurlijk zonder internetverbinding. Het vervolg van ons Wild West avontuur begon eerst met met de Wild Hair (wilde haren) van Danny die van een berg wilde springen. Anneke verbiedt hem om een parachutesprong te maken, maar gek genoeg kuste de meiden hem gedag en een goede vlucht die zaterdagmorgen in Teton Village. Uit navraag bleek dat het feit dat dit een tandemsprong betrof waarbij  per definitie de grote onzekerheidsfactor (gaat die chute open of niet) was geelimineerd genoeg was om hem met een gerust hart een kushandje toe te blazen. Middels een 20 minuten durende off-road experience waarbij een moose, een edelhert en een vos het hazenpad koos bij het gehoor van de motor kwam hij aan op de lanceringsplek op 3000 meter hoogte. De piloot maakte 300 vluchten per jaar, dus dat zat wel snor met die ervaring. De wind was perfect en na een snelle voorbereiding werd hij vastgeklikt aan de glider. Er was geen weg meer terug.

Middels de walkie-talkie (annex babyfoon) werden de meiden, die inmiddels nieuwsgierig waren geworden en naar de landingsplek waren getogen, nog een vaarwel toegedicht. En daar ging hij. De ervaring is als een pretparkattractie waarin je voeten los zijn, en waar je ineens wel heel hoog boven de grond bungelt. Even een gevoel van hoogtevrees. Wow, wat zijn die bergen mooi van boven, en die vallei groot en ver weg. Je zweeft met de wind mee, de glider wordt bediend met 2 touwen om te sturen. Hoe gaat dat dan, vroeg Danny. De piloot schatte zijn passagier snel in en begon een duizelingwekkende kurkentrekker naar beneden. De g-krachten waren van de hoogste categorie en deden denken aan de grap die de vlieginstructeur maakte in de Cesna met Ramon's vrijgezellendag (herinneren jullie je vast nog Ramon en John?), maar dan hangend in een harnas in de openlucht. Nadeel is dat je snel hoogte verliest en na 10 minuten was de daling ingezet. Inmiddels werden de meisjes al waargenomen en als een echte held toegezwaaid. Een soepele landing, en een ervaring rijker werd het voorschot genomen op zijn 41e levensjaar. Het moet niet gekker worden. Enigszins beduusd werd vervolgens koers gezet naar het Yellowstone park ongeveer 60 mijl noordwaarts. Er waren 5 nachten geboekt in dit park om de tijd te nemen en de meiden niet te veel te belasten met vele uitstapjes en lange ritjes. Yellowstone is een uniek park. Het oudste National Park ter wereld, sinds 1872. De plek is een juweeltje want ongeveer 640.000 jaar geleden het centrum van een vulkaanuitbarsting met een omvang die wij ons niet kunnen voorstellen. Ongeveer 1000 keer groter dan de impact die de Mt Hellen had in 1980, en een magma-kamer die geleegd werd waardoor er een kom ontstond ter grote van 80 bij 50km. De kraterbodem is nu anno 2012 nog steeds het centrum van geothermische activiteiten. De magmakamer is er nog steeds en maar 3 mijl onder de bodem aanwezig, waardoor het gebied letterlijk borrelt, spuit en stoomt. Yellowstone heeft de grootste hoeveelheid en gevarieerdheid van hydrothermale activiteiten ter wereld. Er zijn meer dan 300 geisers, grofweg de helft van alle geisers ter wereld. Er zijn Hot Spings, waarin enkel micro-organismen kunnen groeien die de springs doen kleuren. Er zijn mudpots, pruttelende modderpoelen die stinken door de fosfor en talloze stoomgaten. Het park heeft het hoogst gelegen meer van Noord Amerika (Yellowstone lake, op 2400m boven zeeniveau). Maar de vruchtbare aarde, talloze rivieren en bergen, valleien en vlakten hebben een soort biotoop gevormd waarin wilde dieren hun habitat hebben. Grizzlies, zwarte Beren, Elanden, (Edel)herten, Coyotes, Wolven, Berggeiten en Bizons zijn de vaste bewoners van dit 9000 km2 grote gebied. Onbeschermd natuurlijk, want wild. Maar wel beschermd door de vegetatie, bergen en valleien. Wat dat betreft is dit een heel andere beleving dan de biotoop van de (voormalige) Ngorogorokrater in Tanzania, wat eigenlijk een open vlakte was waarin de dieren onwaarschijnlijk onbeschermd bijeen leefden. Hier niet. Elk waargenomen wild dier zorgt voor een opstopping op de parkwegen. En dan heb je nog de Canyon, een enorme kloof waardoor de rivier (de Yellowstone river) een weg baant. De Canyon is niet zo wijd als die andere bekende Canyon, maar wel veel mooier. De wanden zijn als een schilderij, duidelijk de tekenen nalatend van een hydrothermische activiteit en nog steeds actief getuigen vele rokende pluimen langs de rand. De eerste ontdekkingsreizigers in Yellowstone kwamen terug met verhalen dat dit hel op aarde was (door het stinkende en borrelende landschap). Een aantal dappere ontdekkers gingen op zoek en namen een schilder en een fotograaf mee om het volk het tegendeel te bewijzen. Thomas Moran heeft het beroemde schilderij gemaakt van de Canyon, die nog steeds precies hetzelfde beeld schetste als we zien vandaag. Nieuwsgierige mensen die dit bewijs onder ogen hadden gekregen was het gevolg. Veelal met destructieve gevolgen voor de natuur en dier (jagers en stropers). President Grant heeft het officieel in 1872 als National Park aangewezen, maar het leger heeft 25 jaar een taak gehad om orde op zaken te stellen. Daarna is er een beleid ontstaan om de unieke geologische kenmerken te beschermen. Met de dieren viel het kwartje een beetje later. Tot de 60er jaren waren dieren gewoon om te bedelen voor voedsel. Beren stonden op hun achterpoten aan de auto's om gevoerd te worden. 

De parkhotels hadden grote gaten waarin ze het voedsel uit het restaurant dumpten om de beren te lokken ter lering ende vermaeck voor de gasten. Inmiddels is dit wel anders, en dus zorgen waarnemingen van beren voor heuse zogenaamde 'bearjams'. Wij verbleven in 5 nachten in 4 verschillende parkhotels, zeer eenvoudige basic lodges zonder poespas (telefoonnetwerk, tv, internet) op 4 verschillende locaties. Er zijn slechts 9 lodges om te slapen in dit park, en er komen 2.4 miljoen bezoekers per jaar, dus slaapplekken zijn populair. Wij boekten onze kamers 8 maanden geleden, en dit was de eerst mogelijke optie. Ongeveer 2 weken geleden sneeuwde het hier nog volop, maar de zon heeft hier zijn weg nu gevonden. Als we onderweg bij een General Store stoppen zeggen de mensen dat de zomer nu officieel is begonnen. De lente duurde 1 weekend. Het is op de thermometer ongeveer 21 graden, maar door de ijlere lucht is de temperatuur vele graden hoger. Het is heerlijk weer, warme zon, droge ietwat frisse lucht en weinig muggen. Ideaal. We genieten van de omgeving die per mijl ongeveer anders uitziet. Door de spreiding van hotels zijn we weinig in de auto en veel buiten. Parken in de VS zijn aangepast aan elk publiek, dus jong, oud, slecht ter been, aan iedereen is gedacht. Dus voor kleine kinderen zijn de routes veelal gemakkelijk te lopen. En waar de waarschuwingen zeggen dat je heel fit moet zijn om die tocht naar beneden en weer naar boven te maken merken we weer dat we fitter zijn dan de gemiddelde Amerikaan, want zelfs Fien (!) liep zulk een als zeer moeilijk aangemerkte tocht. Kortom, een prachtige belevenis die zich moeilijk in woorden laat vatten maar de beelden zullen de betovering proberen weer te geven. Roos heeft wederom haar best gedaan om de dit keer uitgebreide challenge te voltooien en werd ook van dit park officieel een Junior Ranger. Voor Fien was er zelfs een peuter-ranger programma die haar een sticker opleverde en haar deed gloeien van trots. Vandaag zogezegd weer terug in de bewoonde wereld. Omdat we het zo fijn hadden in Teton Village hebben we de middag daar nog doorgebracht op het plein met de speeltuin, de waterfonteinen, de laid-back muziek en sfeer en het fantastische uitzicht op de bergen. Ons hotel in Jackson is wederom prima en biedt alles wat we nodig hebben voor de laatste nacht, alvorens we morgen terug vliegen van het Wilde Westen naar het Hectische Oosten. Jammer, want dit beviel ons goed. Roos en Fien willen ook liever nog hier blijven. Thuis wacht ons een temperaturen van 40 graden, hoge luchtvochtigheid en muskieten, dus weer veel binnenzitten. Wat zullen we vooral dit buitenleven gaan missen! Goodbye Wyoming!    

Tweet