 |
| Cordova, Alaska kreeg 5.5 meter sneeuw... |
Het blijft flink koud hier. Eerder, toen het niet koud werd, sprak men steeds over de deur van de ijskast van Canada, die maar niet open ging. De luchtstromen bewegen van West Canada/Alaska naar beneden over het midden van de US weer omhoog over de Oostkust. Die lucht bereikte Washington steeds maar niet. In Alaska sneeuwt het meer dan ooit tevoren. Het dorpje Cordova kreeg 18ft ~ 5.5m sneeuw voor de kiezen, een record. Maar nu lijkt de deur toch steviger open te gaan naar het oosten.
Het voelt ook als een ijskast. Droge koude lucht, maar omdat de deur open staat brandt wel het lampje. Volle zon dus. Heerlijk. De kindjes kleden zich lekker aan en gaan spelen. In de tuin of, in de ochtend(zon) hun favoriete locatie: in de garage en oprit rondjes fietsen. We zijn altijd in voor een bezoekje hier of een visite daar, maar zo is het ook fijn. Gewoon rond huis blijven. Roos vroeg overigens zelf of we 'lekker thuis mogen blijven vandaag?'. De open haard draait overuren, we drinken kopjes thee, doen spelletjes en de meisjes hebben naar hartelust geverfd. Dat Fientje echt al groter begint te worden is te zien, want Roos heeft het hele weekend heel lief met Fien gespeeld. Op zondag is Roos begonnen met zwemles. Samen met Jasmina, een Nederlands vriendinnetje van haar hier. We hebben gekozen voor priveles om haar meteen een goede start te geven, ieder 30 min een op een les. Zwemles via school bestaat hier niet, dus je moet het zelf maar regelen. We zagen dat de Amerikanen ook een andere zwemaanpak hadden dan wij. Het is voornamelijk gericht op wedstrijdzwemmen, dus een amerikaan leert eerst de borstcrawl, en dan eventueel schoolslag maar kopje onderwater. De zweminstructeur maakte meteen kennis met de Nederlandse directheid en werd door 2 Nederlandse meneren gegrild over zijn aanpak. Het poldermodel resulteerde in een consensus over de aanpak: een mix van beide. Roos heeft de vuurproef goed doorstaan. Nu maar hopen dat ze het snel onder de knie heeft, want de zomers hier zijn lang en warm....
Het voelt ook als een ijskast. Droge koude lucht, maar omdat de deur open staat brandt wel het lampje. Volle zon dus. Heerlijk. De kindjes kleden zich lekker aan en gaan spelen. In de tuin of, in de ochtend(zon) hun favoriete locatie: in de garage en oprit rondjes fietsen. We zijn altijd in voor een bezoekje hier of een visite daar, maar zo is het ook fijn. Gewoon rond huis blijven. Roos vroeg overigens zelf of we 'lekker thuis mogen blijven vandaag?'. De open haard draait overuren, we drinken kopjes thee, doen spelletjes en de meisjes hebben naar hartelust geverfd. Dat Fientje echt al groter begint te worden is te zien, want Roos heeft het hele weekend heel lief met Fien gespeeld. Op zondag is Roos begonnen met zwemles. Samen met Jasmina, een Nederlands vriendinnetje van haar hier. We hebben gekozen voor priveles om haar meteen een goede start te geven, ieder 30 min een op een les. Zwemles via school bestaat hier niet, dus je moet het zelf maar regelen. We zagen dat de Amerikanen ook een andere zwemaanpak hadden dan wij. Het is voornamelijk gericht op wedstrijdzwemmen, dus een amerikaan leert eerst de borstcrawl, en dan eventueel schoolslag maar kopje onderwater. De zweminstructeur maakte meteen kennis met de Nederlandse directheid en werd door 2 Nederlandse meneren gegrild over zijn aanpak. Het poldermodel resulteerde in een consensus over de aanpak: een mix van beide. Roos heeft de vuurproef goed doorstaan. Nu maar hopen dat ze het snel onder de knie heeft, want de zomers hier zijn lang en warm....
No comments:
Post a Comment