De laatste week alleen in de US werd gevierd met mede-lotgenoten. De expat-wereld kent hetzelfde fenomeen als dat ik ervaar, met de echtgenotes en hun kinderen terug naar het thuisland voor enkele weken of soms de gehele zomervakantie, en de mannen achterlaten in een zogenaamde summer-bachelor status. Die status kan worden beschreven als veel uren werken, warm eten op het werk, 's avonds meestal een steak op de BBQ en minimale huishoudelijke bezigheden, soms samengevat als 'you live like an animal'...
Ik heb het huis redelijk lokaal gebruikt, met de vooruitzichten van een minimale inspanning om de boel clean te krijgen als de meiden terug komen. Toch is hier stiekem veel werk in gaan zitten. Anneke en ik vullen elkaar perfect aan vwb huishoudelijke taken. Het kostte enig overtuigingskracht om elkaars sterkten en zwakten te overzien en van elkaar te accepteren.We kwamen er gelukkig al jaren geleden achter dat Anneke een sterkte heeft in structuur, orde en opruimen, terwijl ik veel meer een poetser ben (en veel minder een opruimer...). In dit geval was het gevolg us dat ik het huis blinkend en schoon had, wat veel uren kostte, maar evenzovele uren om het inefficiente opruimen te compenseren... Het weekend werd, zeg maar, goed benut, met de onderbreking voor een voetbalmatch in het FedEx Stadium in DC. Manchester United speelde namelijk een vriendschappelijk duel tegen Barcelona. In december aangekondigd, in april tickets gekocht voordat duidelijk werd dat dit de latere finale van de champions league werd. Voor de gelegenheid werd in het Washington Redskins (American Football) stadion een heuse grasmat uitgerold en waren de 90.000 plaatsen uitverkocht. Het werd al eerder beschreven, maar het is een hele happening hier, een wedstrijd bekijken. De tijd voor de wedstrijd behoort duidelijk bij het uitstapje. Het zogenaamde Tailgaten ('achterkleppen') houdt in dat men recreert op de parkeerplaats bij het stadion, compleet met barbecue, buitentent, stoeltjes, koelboxen, alles erop en eraan. De wedstrijd was duidelijk een vriendschappelijk duel, waarbij de hoge temperatuur en vochtigheid zijn sporen wel naliet, maar de strijd was er wel. Manchester wilde toch nog wat rechtzetten na de finale partij waar bij ze toch simpel opzij werden gezet. Alhoewel Messi ontbrak werd er toch een sterk team neergezet met klinkende namen aan beide kanten. Manchester trok ditmaal aan het langste eind, 2-1 overwinning. De terugtocht ging wederom vlekkeloos dankzij een op auto's gerichte samenleving die de toegangswegen en parkeerplaatsen ruim heeft bemeten... Op zondag was de countdown, Anneke en de girls landden om 2.15pm en om 3.30pm zaten de meisjes al weer luidkeels op de achterbank van de jeep mee te zingen op de bekende deuntjes. Anneke heeft een drukke 3 weken achter de rug in een koud Nederland maar met warme ontmoetingen met familie en vrienden. Roos had een toptijd want vierde een feestje van herkenning en haar 5e verjaardag alvast. En Fien was een beetje verkouden maar dartelde er meestal op zijn Fien's vrolijk mee. Vele fijne herinneringen voor Anneke. Het enige waar ze aan moest wennen waren de smalle wegen, parkeerplaatsen en het gedrang op de vierkante meter. Welcome back in America, my dear.
No comments:
Post a Comment