A Busy week!

Zoek Fientje

Een drukke week achter ons, Niet alleen en in de minste plaats het werk van Danny, want er worden heftige overuren gedraaid. Voor dag en dauw is hij weg en tegen middernacht is hij weer terug. Druk druk druk. En dan al die feestjes, bezoek, schoolactiviteiten, het ging maar door.
De week begin met een uur extra. De wintertijd gaat hier 2 weken later in dan in Nederland. Moest ook wel want we hadden allemaal een feestje achter de rug. Het indiaanse Diwali - festival van het licht - werd gevierd en daar waren wij voor uitgenodigd.
's Avonds, met kinderen. Wij wilden het wel eens meemaken en de kinderen kregen een extra slaapuurtje. Een mooi feestje waar hele leuke mensen uit andere landen waar we normaal mee om gaan. Turken, Iraniers, Indiers, Thai. Leuk en heel leerzaam.
De volgende dag maar lekker rustig gechilled met haardje aan en wijntje erbij.
Wij hebben de storm achter de rug, de zon is er weer maar de temperatuur was flink gezakt. Het is wel nog elke dag zonnig, en dat is heel fijn. Zowaar brak de warme lucht de koude stroom weer dit weekend en was het ineens weer 20 graden. Maar zo'n 400 km noordelijker was het een heel ander verhaal. Nog steeds lam geslagen door Sandy hebben de meesten nog steeds geen stroom. Zo ook Joep en Martina, onze vrienden die in New Jersey wonen. De schade bleef beperkt tot omgevallen bomen en geen stroom, maar na 1.5 week voor de open haard zitten en kaarslicht is die romantiek ook wel voorbij, en Lieke, hun dochter, kan nog steeds niet terug naar school. Als het dan ook nog eens gaat sneeuwen is het vooruitzicht op snel weer stroom ineens minder realistisch. Op donderdagavond arriveerden ze in Vienna. Roos is even oud als Lieke en de 2 kunnen het heel goed vinden met elkaar. Garant voor succes. Het leventje ging gewoon door op vrijdag met werk en school voor de Janssens maar op zaterdag werden de fietsen opgeladen en werd DC verkend. Eindelijk water in de reflecting pool voor het Lincoln Memorial, dus dat willen we wel eens zien. De meisjes beiden op de aanhangfiets, waar de papa's inmiddels steeds minder bij hoeven te trappen. Fien zat braaf bij mama achterop maar begint zich steeds meer te roeren en heeft al een testrondje op de aanhangfiets gemaakt. Dat zal er volgend jaar dan ook wel van komen. Joep en Danny hebben nog eens ouderwets in de kroeg gehangen dus die batterij was ook weer opgeladen, want hij was danig leeg geraakt door de lange uren op het kantoor. Gelukkig kregen ze toch onverwachts bericht vanuit New Jersey dat de stroom er weer was. Dat je zo blij kunt zijn met iets terug te krijgen wat heel natuurlijk is voor ons allemaal om gewoon maar te hebben. Ze kregen ongeveer hun 'leven' weer terug in hun eigen huis met hun eigen spullen. Het weer was zo niet nog lekkerder op zondag dus er kon weer lekker buiten gespeeld en blaadjes worden geharkt. Niet nadat we de wasbeer hadden verjaagd uit onze kliko! Never a dull moment here in Duckstad.
Fien had haar eerste echte verjaardagsfeestje waar ze voor was uitgenodigd. Haar klasgenootje werd 5 jaar en de gehele kleuterklas werd uitgenodigd voor een paar uurtjes klimmen en spelen in een gemeenschapshuis hier in Vienna. Birthday girl kreeg een fiets kado (met zijwieltjes!) waarop Fien  stapte en demonstreerde hoe je rondjes kunt fietsen. Fien had een toptijd en genoot met volle teugen. Ze kwam terug met een mooi geschminkt gezicht, wat het stralende plaatje helemaal af maakte. 

De afgelopen week was international week op school. Fien was voor het eerst ook van de partij. De parade der naties werd dit keer dus vergezeld met 2 Nederlandse meisjes in Nederlandse kledingdracht. Roos als volleerd Green Hedger wist precies hoe de week zou verlopen. Eerst een parade, en later lekker eten die de mama's hadden meegenomen uit alle landen. Gezellig! Voor Fien allemaal nieuw. Fien liep als een koningin door de menigte naar voren en ging staan alsof ze voor de Miss Vienna competitie uitkwam. Ze straalde en keek met haar handjes gevouwen het publiek in. Tjongejonge, wat worden kleine meisjes snel groot. Blijf toch nog maar even zo klein, meisje. We vinden het al veel te snel gaan.
Natuurlijk werd ook hier het Sinterklaasjournaal bekeken. Nu voor het eerst met Fien die begrijpt wat er aan de hand is, en met een Roos die nu nog meer vragen dan voorheen op ons kan afvuren. De spanning was te snijden bij Roos en ze kreeg letterlijk klamme handjes bij de mededeling dat de boot nog niet vertrokken was. Het werd als een regelrechte ramp beleefd hier in huize Djensen. Gelukkig navigeerde Roos vliegensvlug naar het internet journaal en beleefden ze nog meer hoogtepunten en werd de gemoedsrust wat meer tot bedaren gebracht. We gaan ongetwijfeld spannende tijden tegemoet.....

 

 

 

Tweet