Big Apple Circus

Never a dull moment. Circus is in town. Op zijn amerikaans gepositioneerd naast (gelukkig niet op) een shopping mall parkeerplaats. Lekker handig! Parkeerplaatsen genoeg. Eerst even samen een pizza slice halen bij Vapiano's en dan in de courtesy shuttle die je voor de deur van de tent afzet. De politie zorgt dat er geen ongelukken gebeuren middels pionnen en zwaailichten, en de vele medewerkers van het circus begeleiden je naar je plaats. Geen dringen, duwen of chaos, alles netjes georganiseerd. Circus Big Apple is een klein Circus met een grote naam. Via Exxon korting, dat is de kat bij de melk zetten (voor echte Nederlanders!), dus geen 2x nadenken. En, het is de eerste keer naar het Circus voor 3 kwart van ons huishouden (rara wie er vroeger zo verwend is geweest?). Het is een single-ring Circus, waarbij er maar enkele rijen zijn gemaakt. Klein in opzet maar o zo professioneel. En een programma dat precies is wat cultureel nog meer verantwoord is: ter gelegenheid van hun 35-jarig bestaan werd een programma in elkaar gezet dat terug gaat naar de roots van Circus in Amerika. Wat kun je nog meer wensen?

Fien had er niet zoveel zin in - Circus is eng. Clowns zijn eng. Hard geluid. Fien kwam huilend binnen en had haar vingers in haar oren en ogen dicht. Een oud orgel draaide deuntjes uit de oude doos terwijl de tent sfeervol was uitgelicht en aangekleed. De live band (!!) nam plaats boven de ingang en een echte circusdirecteur kwam ten tonele. Toen begon het ouderwetse spektakel. Een trapeze-artiest in oude stijl in de nok van de tent, een paardentemmer in 20-er jaren kostuum, slangenvrouw, koorddanser op een kabel in de setting van de Brooklyn bridge, hondenshow in de sfeer van Central Park, een hoepel-artiest die leek weggelopen uit de 18e eeuw, 2 clowns die er ouderwets uitzagen zonder poespas, en het ging maar door. Het was een reis door de tijd en we kwamen ogen te kort. Heel puur zonder overbodige dingen. En de band speelde heerlijk ouderwets op drum, trompet, klarinet en trombone. Heel mooi. Roos gloeide van opwinding en Fien ontdooide al snel. We waren duidelijk overdonderd en positief verrast. Na een ovationeel applaus vertrok het publiek rustig en ging buiten de tent netjes in de rij staan voor de shuttle bussen die inmiddels klaar stonden om de mensen terug te brengen naar hun geliefde voertuig. Geen voorgekruip, geen gemor. De zon scheen heerlijk warm, het was gewoon heel mooi. Voor iedereen. Behalve voor Fien. Die stond op en zei: zo hier wil ik niet meer naar toe. Toch nog een donderslag bij deze heldere hemel. Toch straalde ze de hele dag. Gewoon, zoals altijd.  

Tweet