Big thing here, mothers day. Het moet gezegd worden, we hebben ons al vaker verbaasd over hoe slecht we eigenlijk de amerikanen kenden, terwijl we in Nederland allemaal onze mening hebben over dit volkje. Over hun gedragen en cultuur, en gewoontes die wij vaak overdreven vinden. Als je hier woont worden de dingen ineens een stuk genuanceerder, omdat je leert en gaat begrijpen wat men beweegt. Zo ook moederdag. Primair door ons (de jeugd *ahum*) gezien als iets bedacht door de commercie. En ik denk dat er velen onder ons dachten bij het lezen van de eerste zin dat het vervolg van dit verhaal enkel gaat over de grote cadeaus en buitensporige uitgave drang die ten toon wordt gespreid bij deze dagen. Mis.
Begrijp mij niet verkeerd, natuurlijk, commercie probeert een graantje mee te pikken. Maar wat opvalt is dat deze dagen serieus zijn voor onze Amerikaanse medemensen hier. Bloedserieus. Het is echt een dag die heilig is. Amerikanen zijn family mensen. Kinderen worden altijd en overal met liefde begroet, ouders gaan met hun kinderen om op een manier die ik voorheen bestempelde als nogal klef. Grote stoere mannen worden piepklein bij het aanschouwen van blonde lokjes en blauwe oogjes. Vorige week was het nationale 'bring-your-child-to-work-day", hetgeen ik niet serieus nam maar toen ik in de lift stond naast een tweeling van 6 in een maatpak begon ik te realiseren dat ik meer de 'outcast' was dan zij. De afdeling gonsde van de kinderen met hun papa of mama. Heel gewoon. Vorige week vrijdag was het Grandparents day op de school van Roos. Al weken geleden werden de opa en oma op de hoogte gesteld van dit gebeuren. Ook Eindhoven en Geleen kreeg een kaartje in de brievenbus. Een beetje ver voor een dagje kleuterschool. Maar de afstanden zijn hier ook groot en menigeen opa en oma had een lange trip gemaakt om hun oogappeltjes te bewonderen. Terwijl er zelfs een live streaming werd aangeboden. Er was een heus programma gemaakt, met optredens van elke klas. De kindjes kwamen op hun paasbest, kante jurkjes met grote strikken, en kinderen in (alweer) maatpakjes. Overdreven? In onze ogen wel. Hier heel gewoon, en heel bijzonder tegelijk. Roos heeft haar liedjes in Engels, Frans en Spaans (!) voorgedragen voor het publiek van trotse opa's en oma's in Vienna maar ook achter de computer in Eindhoven en Geleen. En toen werd het dus moederdag. This is serious stuff. Alle mama's worden in het zonnetje gezet. Ik zat in de auto en luisterde naar C-SPAN radio die een live verslag gaf van Michelle Obama's prachtige speech aan de Army moms in het witte huis toen het me ineens duidelijk werd. Hier wordt veel serieuzer stilgestaan bij dingen waar wij (de jeugd *ahum*) aan voorbij zijn gegaan. We doen er niet aan mee omdat het toch slechts een commercieel iets is geworden. Hier niet. Ooit begonnen in de US (1908) door Janis Jarvis, en diezelfde Jarvis baalde 10 jaar later ook van de commercialisering. Gelukkig zijn de Amerikaanse genen geprogrameerd om te besteden dus het kost hen geen enkele moeite om de daad te begeleiden met een klein cadeautje. Het is een van de beste verkoopdagen van bloemen, kaartjes en er worden de meeste long-distance calls gemaakt op Moederdag. Maar ook de drukst bezochte kerkdagen. De essentie is veel meer in tact gebleven dan wij in Nederland kennen en denken te weten over dit volkje. Natuurlijk, Roos en Fien hebben zoals elke kleuter in de wereld hun bijdrage geleverd. Fien's kunstwerkje was helaas nog niet af, dus er kwam een gele roos hetgeen opgevolgd werd met een verontschuldigend belletje van de daycare. Maar Roos d'r kunstwerkje was wel af. Op zondagmorgen gingen papa en dochter een ontbijtje maken voor mama. Dochters en mama samen in een groot bed, toast smeren met de zelfgemaakte jam van Roos, eitjes pellen, daar wordt deze haan wel heel vrolijk van. Een echt familiemoment. Samen een fietstochtje maken op de nieuwe fietsen was een bekroning van de dag. Laten we die nog maar veel meer beleven!
Big thing here, mothers day. Het moet gezegd worden, we hebben ons al vaker verbaasd over hoe slecht we eigenlijk de amerikanen kenden, terwijl we in Nederland allemaal onze mening hebben over dit volkje. Over hun gedragen en cultuur, en gewoontes die wij vaak overdreven vinden. Als je hier woont worden de dingen ineens een stuk genuanceerder, omdat je leert en gaat begrijpen wat men beweegt. Zo ook moederdag. Primair door ons (de jeugd *ahum*) gezien als iets bedacht door de commercie. En ik denk dat er velen onder ons dachten bij het lezen van de eerste zin dat het vervolg van dit verhaal enkel gaat over de grote cadeaus en buitensporige uitgave drang die ten toon wordt gespreid bij deze dagen. Mis. 
No comments:
Post a Comment