Het is een bijzondere ervaring om met eigen auto door Manhattan te navigeren. De Jeep heeft er weinig moeite mee en al snel zoeven we langs de Hudson rivier en steken we door de Bronx, terug op de Interstate 95. Deze snelweg loopt aan de Oostzijde van de USA van noord vanaf Maine naar zuid helemaal tot aan Florida, die miljoenensteden als Boston, New York, Washington DC, Richmond en Miami verbindt, dwars door15 staten.Wij hebben er inmiddels 5 doorkruist (Maryland, Delaware, Pennsylvania, New Jersey en New York) en hebben er nog 3 te gaan (Connecticut, Rhode Island, Massachusetts) als we Cape Cod bereiken, 488 mijl/800 km van huis. De regen komt met bakken uit de lucht en als we de Cape over de brug binnenrijden wordt de 4x4 functie danig op de proef gesteld, want we staan ongeveer tot onze assen in het water. We arriveren op de tast maar toch veilig bij ons huisje maar hebben nog niet gezien hoe de omgeving eruit ziet. Cape Cod is een schiereiland net onder Boston, en was een van de eerste punten waar Europeanen aan land kwamen. Het is beroemd om zijn zandstranden, bed&breakfast huisjes en kleine dorpjes met hele mooie houten huisjes. Je gaat ervan in verkleinwoorden spreken, maar schijn bedriegt, want je doet er 1 uur over om de punt (Provincetown) te bereiken. Wij verblijven vooraan, in Mashpee en ontdekken 's ochtends dat ons huisje op een club/resort staat, op een steenworp van de zee. Het weer begint weer wat beter te worden dus we trekken er op uit, bezoeken Sandwich en na Fien's middagdutje zijn we al op het strand te vinden. Het privestrand wel te verstaan. Het lijkt erop dat de boel overal goed wordt gecontroleerd en afgeschermd, zodat het eiland nooit in Zandvoort aan Zee verandert, met parkeervergunningen en stranden voor locale bevolking (lees: belasting betalende huiseigenaren uit New York of Boston). De meiden zijn in hun nopjes, vooral Fien is niet weg te slaan uit de branding.
De volgende dag is het super weer, 30 graden en een lichte bries. Danny's Schotse collega en vriend Stuart, waar hij mee samenwerkte in Brussel, is ook op Cape Cod met zijn gezin, en ze komen op bezoek. Roos en Fien zijn meteen met Kerr (4) gaan spelen, dus daar hadden de pappa en mamma's geen kind aan. Een gezellige dag met vrienden in de zon, wat wil je nog meer. De volgende dag spenderen we ook in zijn geheel op ons strandje en op de laatste dag onmoeten we Stuart in Chatham. De oostkant van het eiland is beroemd om de zeehonden en walvissen (!). De zeehonden lijken ons wel wat voor de kindjes, maar het blijkt een smakelijk hapje te zijn voor de witte haaien. Omdat ze dit jaar in grote getalen rondzwermen en dicht bij de kust komen zijn de stranden aan de oostzijde verboden gebied. Wij stappen in een bootje om de zeehondjes van dichtbij te bekijken. Het zijn er inderdaad veel! Geen witte haaien gezien (gelukkig...).Daarna verlaten we het eiland weer om terug te keren naar het zuiden.We hebben het gevoel dat we Cape Cod toch nog wel eens vaker gaan bezoeken....
No comments:
Post a Comment