Sunday, June 26, 2011

It's BBQ weather!

Dit weekend was het een beetje bijkomen voor Danny en zijn jetlag en het weer was plotseling weer minder drukkend. De afgelopen week was het voor Anneke en de meiden onaangenaam warm en drukkend hier, met tegelijkertijd een toename van het aantal insecten die rond je vliegen. Zoals kleine vliegjes (Gnats) die rond je hoofd vliegen en veelal in je oor, neus of oog komen. Gelukkig zoeken ze de hoogte op, de kids blijven bespaard. En dan heb je natuurlijk muggen, in verschillende maten. Die komen echter vooral pas als de zon onder gaat. 's Avonds komen ook de vuurvliegjes, een grote vliegende mier met een zakje met fluo dat oplicht om de zoveel secondes. Het is een prachtig schouwspel in je tuin...als je buiten kunt zitten. We begrijpen nu waarom er de wooden decks zijn gebouwd achter de huizen. Elk huis heeft een deck, niet elk huis heeft een tuin. De decks worden altijd op de 1e verdieping gebouwd. De meeste zogenaamde town houses, de ' rijtjeshuizen' (met nog steeds een enorme inhoud), hebben een deck, maar eronder enkel de tuin, niet meer. In het begin begreep Danny niet waarom. We begrijpen het nu beter. De decks op hoogte ontlasten je van de kleine insecten die veelal op grond nivo rond zoemen. De decks bieden plaats aan veelal het belangrijkste voorwerp voor de amerikanen na hun auto: hun barbecue (BBQ).  Men schat dat 79% van de amerikanen een BBQ heeft. Dit weekend was de National Capital BBQ battle zelfs: wie kan het het beste? Als er een sportwedstrijd is, dan wordt er vooraf op de parkeerplaats aan ' Tailgating' gedaan, de klep van je auto open, BBQ en stoeltjes eruit en een gezellig feestje is een feit. Als de wedstrijd begint is de parkeerplaats een raar gezicht met auto's en na-smeulende BBQs. Wij hebben er ook een. We zagen onze buurman elke dag buiten barbecuen. Zon regen sneeuw of wind, de BBQ brandde. Wij zijn ermee begonnen toen het beter weer werd, in April. We zijn eraan verslingerd. Het is heerlijk, vooral natuurlijk als gevolg van het heerlijke kwaliteitsvlees. Zelfs simpele worstjes zijn overheerlijk. Maat de flat iron steak, duimdikke rib eye, filet mignon of  (certified!) angus beef. We hebben de bijbel gekocht, Weber's guide to BBQing, en het vlees lukt ons al heel aardig, net als groenten en maiskolfjes. Dit weekend was het weer weer fantastisch. 29 graden, 53% vochtigheid. Een weekend waarin werd  gespeeld in het (nieuwe) zwembadje in de tuin,  geen vliegjes. Met BBQ en een lange avond buiten, met weinig tot geen muggen.
Zondag zijn we nog naar Alexandria geweest, een oud stadje aan de Potomac, 14 mijl via de prachtige George Washington Parkway vanaf DC. Een van de historische stadjes met een verrassende engelse sfeer. Stenen huisjes, kleine winkeltjes in de straat ipv commerciele gebieden, terrasjes op het trottoir. Echter, de enorme Amerikaanse vlag verraadt dat je in de US bent.  Als je de George Washington Parkway verder afzakt kom je bij Mount Vernon, waar George Washington zijn huis en landgoed had toen hij gevraagd werd als 1e president van de US. Het verbaast ons niets waarom hij daar woonde, wat een prachtig gebied langs de rivier. We zullen hier nog veel vertoeven en bezoekers naar toe sturen (Jo en Ans, we weten een prachtige fietstocht voor jullie voor September!). Leuk hier!


 


Thursday, June 23, 2011

Brussels in 4 days

Het was een hard gelag, na een fijne vakantieweek met zijn allen. We kwamen thuis op zaterdag, zondag was het vaderdag, ook hier in de states. Maar helaas kon Danny zich niet de gehele dag laten verwennen want om 1800 vertrok de UA 950 naar Brussel.... Het was pas 2 weken geleden komen vaststaan dat het beter was om in Brussel te zijn in deze week, dus veel tijd om voor te bereiden was er niet. De vaderdag verrassingen waren zeer zorgvuldig door de meisjes ingekleed. Roos was al om 6 uur uit bed, aangekleed en stond te popelen om een ontbijt op bed te maken. Nadat papa een beetje mocht uitslapen werd hij verrast door verse koffie en een eitje, en natuurlijk prachtige met vlijt gemaakte tekeningen en warme knuffels. De reis naar Brussel liep voorspoedig, om 9 uur 's ochtends was hij al op kantoor in Brussel. Na een lange maar nuttige dag werd hij om 1700 uur bij Europcar afgezet om vervolgens met een kleine Peugeot 206 over de belgische snelwegen richting Nederlands Limburg te rijden. Het lukte hem om slechts 1 keer de motor te laten afslaan, vanwege het vergeten van de koppeling - automaat rijden is nu de norm voor DARF in the USA, vandaar. Papa en mama Janssen waren wederom blij om hun verloren zoon in hun armen te sluiten. Heerlijke soep van Ans zoals alleen Ans die kan maken, en lekker bijpraten. Vervolgens togen ze met zijn allen naar Schinnen om John (oudste broer van Danny), Ingrid  en zijn neefjes in de armen te sluiten. Danny heeft jammer genoeg de H. Communie van zijn petekind Sam moeten missen, dus extra fijn om hem te zien nu. Wat volgde was een fijne avond met gesprekken aan de lange tafel en lachen om de capriolen van de meiden, die werden vergroot door de videocamera van Danny op een projector aan te sluiten. De meiden zijn gegroeid, dat wisten we al, maar werd nu heel zichtbaar voor de familie. Danny zal de 3 meiden op  10 juli naar het vliegveld brengen, dus er is weldra genoeg tijd om ze in de levende lijven te aanschouwen. Jo en Ans komen al in September naar Amerika, en aangezien we eind december als gezin weer in Nederland zullen zijn hebben we toch nog stiekem veel momenten kunnen hebben om elkaar te zien. Danny keerde donderdag middag terug uit Brussel. De meiden waren er helemaal aan toe. Alhoewel het fijn was om de familie te zien, is het fijn om weer thuis te zijn, hier in Vienna, Virginia, USA. Ook mooi.


Sam op de communiedag, samen
met de trotse John en Ingrid 

Sunday, June 19, 2011

Island Life....

We hebben een mooie week gehad in Oak Island, NC. Het was een weekje strandvakantie, met een ritme. 's Ochtends na ontbijt van zelf gebakken brood (jaja de broodbakmachine ging ook mee naar North Carolina) gingen we al snel richting zee. Meiden in de fietskar, pa en ma op de tandem voorop. Om 11.30 uur terug, buiten afspoelen onder de buitendouche, lekker fris naar binnen voor de boterham, en Fientje haar middagdutje (soms incl papa...). 's Middags weer terug tot 5 uur en weer afspoelen, eten koken, en kids naar bed. Wij hebben weinig meer gedaan 's avonds.  Danny moest zoals elke vakantie eerst een aantal dagen bijkomen (lees: bijslapen) terwijl Anneke haar Engelse roman aan het verslinden was. Heerlijk dus. Eiland leven. De temperatuur was hoog (33 graden) en constant, elke dag weer. De zeewind op het strand was heerlijk. Het was er niet vochtig dus zalig. We hebben bijna alles met de fiets gedaan. Nu zie je in de kustgebieden ook wel her en der een amerikaan op de fiets, dus geheel vogelvrij waren we niet, maar een tandem met een fietskar met 2 blonde blauw-oogjes die als de koninklijke familie zwaaiden naar iedereen of luidkeels samen alle liedjes die ze kenden doornamen, nee, dat zagen ze niet elke dag. We weten zeker dat we de 'talk of the town' waren. Verder hebben we Wilmington nog bezocht, een leuke stad met heerlijke terassen op zijn Europees en een zuidelijke staten sfeer, voor wat betreft huizen, eetcultuur en levensstijl en amerikaans accent. Alle huizen hebben een porch met tenminste 2 schommelstoelen. De stadsbankjes zijn overigens allemaal schommelbankjes. Zo kun je lekker schommelen en verkoelen. De stranden van North Carolina zijn beroemd om hun mooie zand maar berucht vanwege de zgn 'rip tide', een sterke stroom van de zee die je van het strand naar de zee toe kan trekken. Heel gevaarlijk vooral voor kleine kinderen.... Gelukkig was het risico van rip tide zeer klein deze dagen dus we waren een stuk geruster, maar de zee trekt inderdaad enorm hard terug. De meiden deerden het niet, vooral Fien was erg dapper in het uitdagen van de zee met haar emmertje en gietertje. Roos is de voorzichtige van de 2, dus waagde zich niet al . Wat ons verder opviel in Oak Island is dat het lijkt alsof alle eilandbewoners een tattoo hadden. Ongelooflijk, zoveel zie je er in heel Amsterdam niet bijeen. We tasten nog steeds in het duister over het waarom, het is ook niet meteen iets om te vragen aan de mensen. Aan aandacht overigens geen gebrek. Alle mensen waren vriendelijk en wilden altijd een praatje maken, meestal als gevolg van de paraderende blondines. De week is voorbij, de terugreis verliep voorspoedig en snel. Overigens mooi om te zien hoe leeg dit land is.  Miles en miles rijdt je zonder een stad, volgende afslag over 80 mijl.... Je ziet de auto's om je heen, allemaal trucks (pickups) of suv's. Volgeladen. Veelal met een extra opbergplek voor de koelbox achterop een rekje vastgemaakt aan de trekhaak. Hoeveel heeft een mens nodig? Grote campers (hele hele grote) trekken een auto mee die als een aanhanger erachter hangt. Pickup trucks hebben een caravan ter grootte van een gemiddelde stacaravan en hebben soms nog een golfkarretje achter in de bak. Die zagen we inderdaad in Oak Island verdacht veel rond zoemen. Het is een wondere wereld hier.....










en nog een koelbox achterop!

Sunday, June 12, 2011

Holiday in North Carolina

Deze week vertoeven we een weekje in North Carolina. Het is onze eerste week vakantie na onze aankomst hier. Dat wil zeggen, Danny's eerste week vakantie. Het voordeel als expat is dat je de vakantierechten vanuit je thuisland meeneemt. Het is voor de Amerikanen even slikken om de Europese aantallen te horen. Zij worden een stuk minder bedeeld. Zij beginnen met 10 dagen vakantie. Na 10 jaar krijg je er 5 bij en na 20 jaar nog eens 5. Het standaard antwoord van Danny is dat wij wel meer vakantiedagen hebben maar dat in de US de lonen veel hoger liggen dan in Europa, dus het is meer gelijk dan men denkt.  De strandvakantie is populair. Vanuit Virginia wordt Virginia Beach veelal bezocht, of the Outer banks in North Carolina. Wij hebben een huisje gehuurd, op de gok. Blijkt ietsje verder te zijn dan voornoemde, bijna op de grens van South Carolina, op Oak Island, NC. We hebben de Jeep vol geladen en daar gingen we. 395 mijl, ~635 km. 7 uurtjes over de Interstates en Highways. Het verkeer is rustig als we Richmond voorbij zijn. We begrijpen waarom er cruise control op auto's wordt gemaakt. En waarom er luxe grote auto's zijn. Dit land is onmetelijk groot. De wegen zijn breed en goed. We passeren bijna niemand, iedereen rijdt op dezelfde snelheid, je moet niet durven sneller te gaan want de Sherif staat overal te wachten op die ene speeder. Waarom zou je ook, gewoon cruise control op 70 mph (~112 km/h) en brommen maar. In de middag arriveerden we in Oak Island. Een schattig huisje, geheel in de stijl van het eiland leven, met alle gemakken maar toch een vakantiehuisje. De eigenaar verhuurt zijn vakantiehuis gewoon als hij er niet is. Er zijn fietsen, stoelen, parasols, alles wat je maar kan bedenken. Erg leuk. Het is nu zondag en we zijn al 3x op het strand geweest. We gaan met een Amerikaanse Tandem met de meiden in een fietskar erachter naar het strand. De meiden gieren van plezier, papa en mama hebben ook lol - zo vaak zitten we niet op een tandem. Het weer is warm, 33 graden en niet vochtig, het strand is fijn wit zand, en de zee is warm (27 graden). De meiden gaan helemaal los. De zee is wel redelijk ruw en er is een sterke onderstroom, hetzelfde als je in Atlantische zandstanden in West Frankrijk of Portugal kunt aantreffen. Dus papa en mama hebben geen rustige zit aan het strand, ze staan er altijd bij. Maar we zullen het toch wel rustig aan doen deze week, dus dit kunnen we makkelijk aan. We hebben er zin in!



Thursday, June 9, 2011

Feeling hot hot hot

We maken ons op voor een nieuwe periode hier: de zomer. Zomer betekent nog hogere temperaturen. Het weekend was heel aangenaam, met temperaturen rond de 30 graden. Perfect om naar DC te gaan, lekker langs de haven in Georgetown te slenteren of om naar de botanische tuin (Meadowlark) hier vlakbij ons huis te gaan. Het was warm en absoluut niet vochtig. De luchtvochtigheid bepaalt of het aangenaam is of niet. In de US verwijzen ze altijd naar het dauwpunt. Even technisch... Hoe hoger de luchtvochtigheid, hoe dichter het dauwpunt ligt bij de temperatuur van de lucht. Bij een hogere temperatuur produceert ons lichaam zweet, dat bij verdamping weer voor afkoeling van de huid zorgt. Voor de verdamping hiervan is warmte nodig, wat onttrokken wordt aan het lichaam, dat dus zo afkoelt. Bij een dauwpunt hoger dan 15 °C is de luchtvochtigheid al zo hoog dat verdamping niet zo gemakkelijk meer gaat. Het lichaam koelt dan moeilijker af, waardoor het weer als warm en vooral ook als benauwd wordt ervaren. Welnu, in het weekend was het heerlijk warm weer, met een laag dauwpunt. Maar vandaag bijvoorbeeld is het weliswaar nog warmer (38 graden) met een extreem hoog dauwpunt (22 graden) en dus een hoge luchtvochtigheid van 85%.... Het lijkt dan wel de tropen hier. De warmte voelt als een zware deken. En de huid warmt op zonder af te koelen.

Luchtvochtigheid om 9 uur 's avonds
Temperaturen: 102˚F=38˚C in DC
Dauwpunt: 70˚F=22˚C in DC
Met zulke temperaturen wil je graag een duikje nemen in een zwembad. Een andere (eigen)aardigheid hier zijn de community pools. Elke buurt heeft zijn eigen pool. Deze worden echter pas geopend op Memorial Day, de laatste maandag van mei. En ze gaan allemaal dicht op Labour day, de eerste maandag van september. En de community bewoners kunnen lid worden van de pool. Iedereen is ermee bezig, overal zie je mensen op slippers en een handdoek rondlopen. En een standaard vraag op elk feestje is bij welke pool wij member zijn. Helaas bestaat er een wachtlijst, met een wachttijd van 4 jaar hier in Vienna. Je kunt er jammer genoeg niet gewoon een kaartje kopen om binnen te gaan.
De opening van het zwemseizoen valt dus ongeveer samen met het begin van de zomervakantie. Roos had haar laatste schoolweek deze week en is vanaf vanmiddag vrij tot en met begin september (!) dus voor haar is de schoolvakantie vandaag begonnen. Omdat Roos haar verjaardag in de zomervakantie valt hebben ze alvast nu de verjaardag gevierd. Papa en mama waren er voor de gelegenheid bij. Hebben we met eigen ogen kunnen zien hoe Roos geheel is aangepast, actief participerend in de kring, vinger opstekend, vragen stellend, verzoekjes voor liedjes indienend om met zijn allen te zingen, uit volle borst meezingend, echt ontroerend. Ons meisje, we zien haar nog schoorvoetend de klas ingaan op 4 januari. Lijkt wel gisteren.