Queensday in DC

Hoera! Het is Koninginnedag! In Nederland. Het is vrijdagavond, 8 uur pm als Anneke en Danny proosten op de Koningin. Op een cocktail party. Een Britse party, ter ere van het huwelijk van Kate en William. Iedereen in cocktail dress en Back Tie, behalve Danny, die had een oranje stropdas. Long live the queen. Op zaterdag werden de kinderen in het oranje gekleed, Anneke deed haar funky oranje schoenen aan en daar ging de familie Janssen in de Jeep op weg naar de Nederlandse school in DC. Daar werd Koninginnedag gevierd, zo hoorden we van de Nederlandse oppas Danielle. In Washington DC is er elke zaterdagochtend een school waar Nederlandse taalonderwijs wordt gegeven voor kinderen met Nederlandse ouders. Er zijn ongeveer 70 kinderen. De moeder van Danielle geeft les in een van de klasjes. En sinds men weet dat Anneke ook onderwijzer is wordt er druk gelobbyd om haar ginder te krijgen.
Het is een prachtige school, en als we komen aanrijden hoeven we niet te zoeken waar het feest zich afspeelt, want het oranje schittert in de zon. En er zijn auto's met de Nederlandse vlag, of een NL sticker op de grote jeep. We zien een speelveld waar de kinderen allemaal oud-hollandse spelen doen. Sjoelen, bliklopen, touwtrekken, hoela-hoepen, koek (spek) happen, zaklopen enz. Erg leuk. En allemaal Nederlandse kindertjes. En Nederlanders. Die Nederlands spreken. De Nederlandse voetbal prullaria is van zolder getrokken. Maar hier en daar roepen de kinderen in vloeiend Amerikaans Engels. Moeder, where is the Sjoelbak? En er is een heuse vrijmarkt. De kids verkopen dezelfde spulletjes als in Nederland. Een kleedje en puzzels, poppen, botjes om te leren schaatsen (!), Nederlandse boeken, Bassie en Adriaan DVDs,.... En de prijzen waren in dollars, natuurlijk. Een vrouw met amerikaanse tongval verkoopt cupcakes met rood wit blauwe spikkels. Dat is nog eens wat anders dan de oranje tompoes van de Hema. Er is oranje limonade en... hot dogs!
Om 12 uur is er een veiling om de school te sponseren! Waar hebben we dat eerder meegemaakt? (http://darfintheusa.blogspot.com/2011/03/funding-school.html). Er wordt geveild om een spellingsbak en schoolboeken te kunnen komen. Iets kneuteriger dus dan de posh Green Hedge veiling. En, groot verschil, we hebben het hier over Nederlanders. Het was echt heel grappig hoe verschillend dit was van de Green Hedges veiling. De diensten die geveild werden (nee nee geen iPADs of weekjes in de prive vakantiehuizen) waren een massage voor je huisdier, een tennisles of een voetbal clinic. En de animo was echt nihil. Iedereen keek maar niemand deed een bieding, hoe zeer de veilingmeester ook zijn best deed. Het was een beetje beschamend. Het is niet in onze omgeving dus niet echt handig, maar een echte modellenshoot voor 75 dollar is een steal, maar de hollanders bleven massaal op hun dollars zitten. Het zijn hier veelal amerikanen die geen expats zijn maar geemigreerd. Maar ze hebben hun roots nog niet verloren.... We gingen naar huis met een paar DVDs, verlichte wereldbol met amerikaanse adapterstekker, een mega kinderatlas en een puzzel. En een mooie kleur van de zon. Oranje bruin. Hoera.

Tweet

This is Tornado Country!

Het weer houdt ons hier danig bezig. Het is ook een vreemd geval. We leven hier net zo ver van zee als in Nederland maar toch is het klimaat niet hetzelfde. Het is veel extremer, groter, tja, zoals zoveel dingen hier.
De lente is hier meestal kort en gaat naadloos over in zomers weer. De warmte zorgt dan tot korte maar hevige onweersbuien. Thunder storms. Maar ook met stevige windhozen en heuse tornado's. Een beetje onwerkelijk allemaal voor nuchtere Hollanders. Tornado's is toch iets uit een jongensboek, of iets uit een film, uit een ander land. Maar we leven nu in dat andere land. En dat zullen we weten ook. This is Tornado Country. De ene na de andere raast hier door dit grote land. Eigenlijk altijd vanaf de zee (Gulf of Mexico) over Alabama naar het midden en dan rechts, richting ons, dat is het kritische gebied. Danny heeft inmiddels al heel wat keren in de Severe Weather Shelter (lees: de parkeergarage) van zijn werk gestaan omdat de kans op een tornado 'touch down' zeer groot werd geacht. Hoe serieus is dat dan? Heel serieus, zo blijkt wel. In de afgelopen week zijn hier elke dag 10-tallen Tornado's geweest, met super cells, draaikolken van 100 mijl per uur en een slurf tot wel 20 km hoog! Ze zijn allesverwoestend. Op woensdag deze week raasden er 6 tegelijk door het zuiden.  (http://www.cnn.com/2011/US/04/29/tuscaloosa.alberta.tornado/?iref=obnetwork). Een enorme ravage en vele doden en gewonden. Anneke wordt meteen gebeld als Danny dekking moet zoeken. Maar er blijft een uneasy feeling. De kans dat het gebeurd in jouw buurt/stad/staat, in dit enorme land, is zeer klein. Het is een speld in een hooiberg, maar je hoopt toch dat we die nooit vinden....

Kijk naar het pad dat de Tornado heeft afgelegd.....

Tweet

Happy Easter!

De paashaas huppelt hier ook vrolijk rond. De meiden worden al weken naar dit moment toegebracht. Door alles en iedereen om ons heen. Op school, op TV, in de krant. Easter is een happening. Vooral een commerciele. Ze noemen het ook een holiday. Easter holiday. Maar ze hebben geen goede vrijdag, geen 2e paasdag en aangezien pasen altijd op zondag valt, dus geen vrij. Have a nice Easter holiday! Het is ook vooral voor kinderen. Overal zijn easterhunts, paaseieren zoeken. Maar dan al weken van tevoren. We hadden elk weekend wel ergens anders eieren kunnen zoeken. Zelfs een avond easter hunt, in het bos/park hierachter. Met zaklantaarn. We hebben ons sterk gehouden, paaseieren zoeken is voor zondag ochtend. Roos heeft dan wel al een easterhunt op school gehad. Fien is al weken in de ban van de paashaas, want in de shopping mall (...) stond er een enorme opstelling 'visit the easterbunny!'. Dezelfde setting als Santa Claus, maar dan met een konijn. Fien was zodanig geschrokken van die grote witte haas met ronde bril dat ze sindsdien mixed feelings had. "Paashaas, Fientje geschrokken. Huilen. Paashaas lief, komt eitjes verstoppen. Hai Paashaas." De buurman speelde voor de gelegenheid voor paashaas, op eigen verzoek. Hij zou wel paaseieren gaan verstoppen ... but no candy, zei hij erbij. Goed begrepen. Zaterdag hebben we de Janssen traditie hoog gehouden en eieren geverfd. Fien deed vrolijk mee. En vanochtend was het zover. Roos was opvallend gecontroleerd opgewonden. Fien weet niet beter. Gewapend met hun mandje liepen ze naar buiten. In Amerika. Onze meisjes. Thank you Easterbunny riepen ze. Wij stonden erbij en smolten ervan....

 

Tweet

Nice big garden!

Niets verkeerd over ons tuintje in Eersel, maar het is inderdaad een postzegel vergeleken met de tuin die we nu hebben. Of zeg maar, mogen gebruiken. En dus, mogen onderhouden. Dan pas besef je hoe groot ie is.
In de winter, afgezien van de oprit sneeuwvrij maken (weet u nog? http://darfintheusa.blogspot.com/2011_01_01_archive.html) is er nog weinig besef geweest van tuin onderhoud. Maar, ook hier is het inmiddels lente geworden en de knoppen knalden uit de takken, de narcissen kwamen overal uit...en er werd zelfs 1 tulp in onze tuin waargenomen! Wat een vooruitziende blik van die huiseigenaar! Gek genoeg is er overal bieslook uit de grond gekomen. Iemand een idee hoe dat komt? En niet alleen bij ons, nee o-ver-al hier zie je het opkomen. Bieslook. Wie het weet mag het posten op de blog. En... het gras begon te groeien. Dus, we moeten er aan geloven. Toen de huiseigenaar ons vertelde dat hij er wel 3 uur over deed hadden we vast even niet goed opgelet. De motor van de grasmaaier werd aangezwengeld, en er werd dapper gestapt. De baantjes gingen best. Maar het zijn wel veel baantjes. Mijn hemel. Toch maar eens kijken of er nog een Mexicaantje is die onze tuin ook wilt doen. Want dat is wel hoe het hier gaat. 's Ochtends vroeg brommen de grasmaaiers en tuinblowers volop. Geen buurjongen die het gras maait en dat ook bij ons wilt doen voor een heitje. Of een daalder (jaja mensen, het woord 'dollar' is afgeleid van de Hollandse daalder - maar daarover een andere keer meer). Het zijn onze zuiderburen die het werk uitvoeren.  Dit kost big bucks. Misschien toch maar eens heroverwegen. We hebben het maaien deze week maar even overgeslagen.....

The one and only...

1 weekje overgeslagen...

Ons eigen Mexicaantje

En daarna nog de voortuin...

Tweet

Rain and Shine

Vrijdag hadden we een heerlijke zonnige dag. En dat kwam goed uit want er waren drie moeders en zeven kinderen uitgenodigd voor een lunch en een playdate "on Church". De kinderen hebben eerst broodjes gegeten (met Nederlandse hagelslag en dat was een succes) en konden daarna hun energie kwijt in de tuin.  Ondertussen zaten de moeders heerlijk op het deck in het zonnetje en genoten van een zelfgemaakte salade (mmm) met een glaasje witte wijn erbij. Wat een vervelend leven hebben wij..... Roos vond het natuurlijk super leuk, zoveel kinderen om mee te spelen in onze tuin.
Het was ook erg leuk om Roos te zien proberen steeds meer engels te spreken. En ze had al redelijk de regie in handen. Roos stelde van alles voor, zoals meteen bij binnenkomst van het bezoek "Come on, let's play outside" en hup, daar gingen de meisjes naar buiten. Wat later kwam Roos aan mij vragen wat verstoppertje in het engels is. En daar ging ze weer, "Let's play hide and seek" en er werd verstoppertje gespeeld. Erg leuk om te zien dat ze het gewoon probeert en initiatief neemt (zegt de trotse moeder)!!
Zaterdag was het weer 180 graden gedraaid.... regen, regen en nog eens heel veel regen. Prima weer om overdekt te gaan zwemmen. Danny zwemt de laatste tijd op zaterdagmiddag met Roos. Roos is niet zo'n waterrat en het is goed om haar helemaal watervrij te krijgen voordat ze dit jaar aan zwemles begint. Gelukkig is Roos erg enthousiast en vindt het heel leuk om iedere zaterdag te gaan. En deze zaterdag ging ook Fien mee het water in!!! Er werd heerlijk gespetterd en geplonsd.
Zondag was het weer super. Niet te warm, niet te koud. De hele dag zon. Het perfecte weer om naar een honkbalwedstrijd van de Washington Nationals in DC te gaan. Danny had (weer) kaartjes gewonnen in de loterij op zijn werk en die waren goed voor vier plaatsjes in de vipbox van Exxon. En van daaruit konden we het spektakel goed volgen. Er zijn naast het honkballen nog zoveel andere dingen te zien en te beleven. Overal kun je eten en drinken. Overal kun je 'souveniers' van de Nationals kopen. En natuurlijk wordt je tijdens de wedstrijd steeds vermaakt door mascottes, muziek, interactieve videoscreens die het publiek uitdagen te dansen, te klappen, etc. En dan maar hopen dat je op het scherm komt... Roos en Fien waren onder de indruk en hebben genoten van alles wat om hen heen gebeurde. Roos had interesse voor het spel en wilde van alles weten. Fien klapte vrolijk mee als het publiek dat ook deed en danste als ze muziek hoorde. Twee voorbeeldige kinderen in de vipbox. En aan het einde van de wedstrijd aten we met z'n allen nog een hotdog. We worden al aardig een Amerikaans gezinnetje!!!

    

Tweet

Indoor soccer Champion!

Verhuizen aan het eind van het jaar heeft zijn voordelen. Zo eindigen de meeste lidmaatschappen per jaar einde, en is er een duidelijke situatie voor belasting en allerlei services. Het nadeel is dat een sportseizoen nog volop bezig is. In Eindhoven speelde Danny nog zaalvoetbal en was het seizoen nog in volle gang. De afscheidswedstrijd werd gevierd, en hij kreeg een Oranjeshirt met alle handtekeningen van de beroemde voetballers van BEC/Staalmarkt, Sport Peti, Celeritudo, Totelos waarmee hij al sinds 1990 samen speelt. Het was een spannend seizoen geworden met nog geen verliespunten, dus er zat een kansje in dat het team eindelijk weer eens kampioen kon worden. Het bleek inderdaad een thriller, met de een-na-laatste wedstrijd tegen de nr twee. Slechts 1 punt was genoeg om het kampioenschap binnen te slepen. Een live verbinding met Joep in de kleedkamer werd opgezet. De wedstrijd kon helaas niet via de iPhone van Robin worden doorgestraald. Na 50 minuten nagelbijten kwam het verlossende telefoontje. Campione, campione ole ole ole werd gezongen en Danny wist genoeg. De beker werd officieel door Danny aan Edwin verzonden en gedownload. En in ontvangst genomen door het team. Waarvan akte. Jammer dat hij er niet bij kon zijn.
De pers heeft ook lucht van dit bijzondere vriendenteam gekregen - het Eindhovens Dagblad heeft er zelfs een stuk over geschreven, met een bijzondere verwijzing...check it out!

De beker, endorsed by Obama

De beker en het team

Tweet

English and School report

Spring break is over. Roos is alweer 1 week op school. Goed voor haar want het is nodig om het Engels onder de knie te krijgen. Het gaat toch wel vooruit. Roos begint steeds meer met zinnetjes in de weer te gaan. Het schijnt dat om een nieuwe taal te kunnen spreken je eerst 1000 woorden moet eigen maken alvorens je kunt gaan spreken. Begrijpen doet Roos al meer, want ze volgt al heel wat instructies op, maar zelf spreken is een andere categorie. Anneke is inmiddels ook begonnen om haar Engels op te vijzelen. Ze krijgt 3x per week een ochtend prive-les via Berlitz. Haar Engels is al op relatief hoog niveau, maar het is vooral de bedoeling om de taalkennis is de breedte te ontwikkelen. Beeldspraak, meerdere manieren om hetzelfde te zeggen, we kunnen het goed in het Nederlands maar om dit in het Engels te doen is natuurlijk het ultieme doel. En onze Angelsaksische uitspraak vervangen we inmiddels geruisloos voor de Amerikaanse. En als wij het niet zelf doen dan corrigeert Roos ons wel. Nee mam, het is geen 'water' maar 'wadder'. Geen 'tjoesday' maar 'toesday' (dinsdag).  Roos heeft al een vet Amerikaans accent. Dus dat zit wel goed met Roos.  Ook Fien pikt haar graantje mee. In de daycare wordt natuurlijk alleen Engels gesproken en dat pikt ze op. Roos zegt inmiddels alleen nog maar thank you, geen dankjewel meer. En als Roos moet zitten zegt Fien ' sit down Roos'. De buurman z'n hond is een doggie. Look at this, als ze wijst en als ze lekker eten heeft is het  'mmm Delicious'. Roos kreeg in de spring break post van de school. In de post ontvingen we een heus rapport voor Roos! Haar allereerste ever. Het bevat een indrukwekkende lijst van categorieen waarop ze getoetst wordt. Een beetje overdreven om een kind van 4 te scoren op kennis van o.a. schrijven, rekenen, en topografie (waar ligt Puerto Rico? welke kleur heeft de vlag van Puerto Rico?). Maar het is een mooi resultaat, met een goede score. We kunnen voorlopig gerust slapen!

Roos is trots op haar 2 pagina tellende rapport
(ja er is nog een bladzijde...)

Tweet

Washington DC / Limburg

Deze week is Danny voor zijn werk in Brussel geweest. Het project waaraan hij werkt had een interim review met de zgn Steering Committee, die toevallig een 2 daagse bijeenkomst hadden in Brussel. Eerst een weekend met veel aandacht voor de meiden. Op zaterdag zwemmen. Het valt op dat er geen echte zwemparadijzen zijn hier, niet een centerparks of Tongelreep waar je eventjes lekker gaat plonsen in een kinderparadijs. De overdekte zwembaden zijn uiterst functioneel ingericht en hebben een 'beach' area, waar je het zwembad inloopt via een aflopende schuine vloer. Roos ging met Danny haar nieuwe badpakje uitproberen. Danny & Anneke zijn beiden niet zulke waterratten dus we moeten er ons toe zetten. Roos is relatief laat met watervrij worden. Maar deze keer ging het stukken beter. Ze zag een vriendinnetje van school en dat brak het ijs meteen. Roos dobberde lekker met haar zwembandjes. En zwemt als een hondje.
Wat ook opvalt is dat de Amerikanen geen oranje opblaasbandjes gebruiken. Wel zwemplankjes. En ik zie toch veel heel jonge kindjes die al kunnen zwemmen. We zullen zien, gaan het toch maar iets vaker doen.
Op zondag zijn we in de ochtend nog naar Washington gegaan. Eigenlijk om de bloesem op zijn top nog eens te bewonderen, maar we kwamen de stad niet normaal in door de drukte. Dus we hebben toen maar in de buurt van the Whitehouse geparkeerd en een stukje gelopen. Voor Roos en Fien maakt het echt niet uit waar je bent, als ze maar even samen kunnen blijven en elke stoeprand, trapje en hekje kunnen beklimmen. Het Whitehouse was er wel, maar die eekhoorns zijn veel interessanter. Een lekkere illy-koffie in een bijna bistro-achtige setting en het was al weer tijd om naar Vienna terug te keren want Danny moest met de 1800 vlucht mee.
Voor Danny een rare gewaarwording, om een weerzien te hebben met de stad, de mensen, de Europese auto's en gewoontes. Hij werd meteen herinnerd aan de kortere lontjes en minder beleefd gedrag in Europa,  toen hij in de aankomsthal al meteen ongeveer omver werd gelopen en de deur voor zijn neus dicht werd gegooid door zijn voorganger. Dat was wel eventjes anders geweest in de US. In het verkeer was het ook weer eventjes wennen. De auto's scheuren vooral in Brussel links en rechts om je heen, er wordt niet netjes op hun (invoeg)beurt gewacht, er geldt het recht van de brutaalste en is de toeter je vriend. In de US hebben we in 3-4 maanden 1x een toeter gehoord, hetgeen volgens ons dan ook nog steeds per ongeluk was. De snelheid is ook weer wennen. Het voelde vreemd om op de snelweg weer harder dan 95 km/u te rijden. En natuurlijk heeft hij de eerste 10 keren de auto laten afslaan omdat de auto werd gestart met de voet op de rem als ware het een automaat. Maar het meest gekke is toch wel dat de gehele verhouding klopt. In Europa hebben we smallere wegen en kleinere autos. In de US hebben we grotere wagens en bredere wegen en parkeervakken. Danny huurde een Hyundai i 20 met een dieselmotor. Fijn wagentje en voelde niet klein. Totdat hij die Jeep voorbij reed. Ook de Saab 9-3 cabrio werd gezien, en de auto lijkt een stuk groter in Europa dan in DC. Maar het gaat dus echt om de verhoudingen dat ervoor zorgt dat je gefopt wordt. Na de presentatie op woensdag was er tijd om op donderdag 's middags naar Limburg te rijden. Ans en Jo waren heel erg blij om de verloren zoon weer in hun midden te hebben. Jo had er al niet van kunnen slapen. Een mooi weerzien dat extra mooi werd doordat ook Ramon en John, Ingrid, Pim en Sam ook aanschoven bij de tomaten maaltijdsoep en pannenkoeken. Een mooie ongedwongen avond met verhalen en emoties.
Lekker weertje in Europa, in DC is het tot deze week nog steeds wat kwakkelen. En waar de lente toch echt bezig is geweest om te beginnen, getuigen de veelal groene omgeving. Thuis in Vienna is het toch nog steeds heel kaal... Bij terugkomst in DC was er regen. En nog steeds geen hogere temperaturen,
Maar wel een mooi weerzien met de 3 meiden. Heerlijk.

De drie broertjes weer even samen

Lekker samen rond de soeppan - zoals vroeger!

Tweet