We hadden Roos beloofd dat als we in Amerika zouden zijn ze een nieuwe fiets krijgt. Maar de temperatuur werkte niet erg mee. Het is hier sinds 1 december heel koud gebleven, kouder dan gemiddeld, met slechts 4-5 nachten boven het vriespunt, de rest eronder. En de poolwind houd het hier koel, hetgeen een gevoelstemperatuur geeft die weer enkele graden lager ligt. Het heeft een aantal keren flink gesneeuwd, en slechts 1 x geregend. De zon schijnt 80% van de tijd. Het is echt een ander klimaat dan Nederland. De sneeuw van 3 weken geleden is nu langzaamaan weg aan het gaan, dus nu werd het tijd om de belofte in te lossen. In een land waar recreatief fietsen zogoed als niet bestaat is het toch verbazingwekkend om maar liefst 3 fietsenwinkels op een steenworp afstand te hebben. We hebben dan ook het W&OD trail naast de deur, een oude treinrails die omgetoverd is tot een schattig fiets/wandel/jog -pad dwars door Virginia, dwars door Vienna. Als gast in dit land zijn we de beroerdste niet en doen we vrolijk mee met de spending culture, we moeten de economie hier samen draaiende houden, dus krijgt Roos een echte Amerikaanse fiets. Dat zijn voor kids meestal type crossfiets of anders een crossfiets, dus doe maar een crossfiets. Roze met witte banden of paars met zwarte banden. Roos had er lang over gedacht, beiden hadden een mandje (een vereiste voor haar) en slingers aan de handgrepen (precies wat ze wenste). Gelukkig koos ze voor de paarse (een klein beetje gehint door papa). 'I want purple', zei ze. Er werd betaald, de DVD (echt waar) met de gebruikelijke safety instructies en waarschuwingen werd in ontvangst genomen terwijl de fiets aan een 'safety inspection' in de werkplaats werd onderworpen. Dringend werd ons aangeraden om online de fiets te registreren bij de fabrikant. 'Voor diefstal?', vroeg Danny? Neenee, om eventuele terugroep aankondigingen te kunnen ontvangen. Stel je voor ja. Iedereen dekt zich hier dubbel en dik in om maar niet aangeklaagd te worden als er iets mis gaat. Toen we vroegen om de zijwieltjes eraf te schroeven werden we toch argwanend aangekeken. 'But we're from Holland' hielp een beetje. Roos pakte de fiets aan, zei netjes 'Thank you' en 'bye bye' en ze fietste gewoon de deur uit, hetgeen de zenuwachtige medewerkers een hartverzakking bezorgde. 'Don't forget the helmet!' werd er nog nageroepen. O ja, die is hier verplicht. Niet erg verrassend nee. Vooral very American....
 |
| Roos op haar nieuwe fiets met unox'helm' |
De 42 dagen autohuur die we kregen van Esso waren deze week om, dus alweer een periode van slapeloze nachten van Danny. Anneke was al best gewend geraakt aan de Dodge Journey, best een flinke auto, 7 seats maar toch makkelijk handelbaar. De Jeep is een slag groter, en vooral hoger. Je moet er ongeveer wel in en uit klimmen. Voordeel is dat je op de hoogte van alle andere in het verkeer rond zoeft, hetgeen een veilig gevoel geeft. Het plan van Danny was om een convertible te kopen om mee naar het werk te rijden. Dit is de kans om er een te rijden. Ze zijn relatief goedkoop en het klimaat is er voor gemaakt. En je valt niet op want er zijn er heel heel veel hier. De zoektocht in de winter naar een cabrio is echter wat ingewikkelder. En de Amerikanen zien een auto als een gebruiksvoorwerp dus ze zien er vaak verschikkelijk uitgeleefd uit, laat staan dat ze onderhoud hebben gehad. Want dit wordt een oudere auto natuurlijk. Het angstbeeld van Danny is om een auto te kopen waarvan de motor het begeeft. Hetgeen je vaker hoort. Koop je Amerikaans (gemakkelijk onderdelen te krijgen, matige kwaliteit) of een import (duurdere onderdelen, betere kwaliteit). Dealer of particulier? Onderhandelen/ Of bij de Carmax? Dat is een soort autosupermarkt, je kunt er kiezen wat je wilt, ze hebben een enorme voorraad en je rijdt er na 1uur mee de deur uit, geregistreerd en al. En geen onderhandeling mogelijk. Ietsje duurder, dat wel, maar voor gemak betaal je (zie www.carmax.com).
Ze verkopen ongeveer 10 autos per dag, 110 vestigingen in america. 2009: 350,000 autos verkocht....
Plus 1, want Danny heeft er een Saab 9-3 2.0T uit 2006 met 26,000 mijl op de teller weggekaapt. We hebben hem maar eens uitgeprobeerd dit weekend, toen de zon doorbrak. De meiden op de achterbank, ze vonden het prachtig zo in de openlucht. Maar het was toch nog wel heel erg koud. Met dakkie dicht verder gegaan met de ontdekkingstocht in DC, waar we dit keer het Capitool en het Air & Space Museum bezochten.
