Saturday, January 29, 2011

Finally our lives back!

Vrijdag ging het dan toch echt gebeuren. De zonnige vooruitzichten werden verstoord door lichte sneeuwval maar niets kon het meer in de weg staan: op vrijdag 28 januari kwam onze container Vienna binnenrollen, op een 18 wielen tellende oplegger en oranje truck. Een klein probleempje: de truck was te lang om tussen de inmiddels beruchte bomen de driveway op te draaien, dus men besloot om, jawel, te pendelen tussen een parkeerplaats en ons huis met een kleiner vrachtwagentje. Waar hebben we dat nog meer gezien? Even een buikpijn momentje, want dubbele handling van onze spulletjes, daar zijn we niet zo dol op. Een hele grote donkere meneer sprong uit de cabine en lachte zijn witte tanden bloot: "Welcome back in the USA sir!" (?...)  en overhandigde een mooie doos met een strik, waarin Washington DC souvenirs zaten. Reuze leuke binnenkomer. Hij bracht een crew mee van 1 Mexicaan, 1 Guatamalteek en 1 Amerikaan. Er werd meteen van start gegaan, de 12 Oz Starbucks koffiecontainer die Danny had verzorgd bleef onaangeroerd. Geen bakkie doen, zoals de mannen uit Rijswijk dat (inmiddels) 1 maand geleden noemden.  Er werd in een razend tempo uitgeladen en uitgepakt. Danny kwam handen en ogen te kort (Anneke was maar met Fien op stap gegaan om niet in de weg te lopen. Stukje bij beetje zagen we ons leven terugkeren in dit huis. Daar was de bank, dat schilderij, de fietsen, de kleding, dat matje, die stoel. Heel leuk. De handen jeukten om verder te gaan met uitpakken. Maar het zijn dan wel 235 stuks die werden uitgeladen, grote, kleine, dikke en dunne dozen, ongeveer 6000 kg aan stuff. Alle spulletjes waren keurig door de mannen in Nederland ingepakt en uit elkaar geschroefd, en die werden hier keurig door de ' Amerikanen'  neergezet, en de meubels in elkaar geschroefd. Heel leuk om te zien hoe een 2m10 /6ft10 stoere grote donkere giant met liefde een ikea kinderbedje in elkaar schroeft.... De mannen waren rond 1300 uur weer vertrokken. Het feest kon beginnen! De meiden kwamen thuis en gingen he-le-maal los. Wat een blijdschap, echt heel leuk om te zien. We hebben in de basement een speelkamer ingericht. Geweldig, als we de kinderen missen hoeven we niet te zoeken maar weten waar ze zijn. Al met al is het een prima verhuizing geweest. We zijn aan de laatste dozen bezig, hetgeen een enorme berg karton en papier oplevert, maar de balans is dat er 1 ovenschaal is gesneuveld. 1. Dat is toch echt super.  Nu kunnen we weer van een echt bord eten, thee uit een glas drinken en wijn uit een wijnglas, op onze loungebank genieten, onze eigen muziek beluisteren en in ons eigen bed slapen. Mooi, mooi mooi.
Daar is de container weer,
met het kleine vrachtwagentje
om over te laden.
De garage werd gebruikt als
tussenstation
en de dozen stapelen zich op
Ja zo doen ze dat in zuid-Amerika
Het speelhuisje en nog veeeel meer
Roos relaxend in haar badpak(??)
Nog steeds volop winterpret hier...


Lekker even uitrusten...




Thursday, January 27, 2011

History repeats itself

De container is op 20 januari aangekomen in Baltimore. Hij is pas op 7 januari vertrokken uit Antwerpen, dus deed hij er uiteindelijk 13 dagen over om de overtocht te maken. Joepie. Op maandag middag is hij door de douane geraakt en kon de levering worden gepland. De suggestie was woensdag. Neeneenee. Want het ging hier sneeuwen! Dat werd al dagen aangekondigd. Kom alsjeblieft op vrijdag. Dan zou het al lekker zonnig zijn en de sneeuw op de oprit wel verdwenen zijn.
Uiteindelijk werd de sneeuw om 4pm voorspeld, en dat bleek ook te kloppen. Danny werd door de intercom van Esso vriendelijk doch dringend verzocht om voor 3pm naar huis te gaan. We hebben de open haard lekker aangestoken en afgewacht. Inderdaad, het begon te sneeuwen. En het hield pas op om 11uur 's avonds. Er viel zo'n 20-30 cm maar wel heel snel. De wegen veranderden in een groot winterdek. Er vel niet tegenop te strooien en schuiven. Velen hebben hier 3 tot wel 7 uur in de auto vast gezeten omdat de wegen hier niet plat zijn maar heuvelachtig. En dat bleek onoverkomelijk. Danny heeft de hele avond sneeuw geruimd. Alles om te voorkomen dat er weer een verhuizing plaatsvindt in de sneeuw.
De volgende ochtend was het natuurlijk een prachtig tafereel. Alweer een dag zonder school voor Roos, Danny hoefde pas om 10 te beginnen en dus kon er even lekker gespeeld worden in de sneeuw. Lekker sleeen in de tuin, schommelen, rennen en spelen. Geweldig.  Mooi. Hopelijk blijft het droog op vrijdag, dan kunnen we eindelijk onze spulletjes terugnemen. Voelt een beetje als pakjesavond!











Tuesday, January 25, 2011

It's cold in DC!

Het is erg koud hier in DC area. De temperatuur is nu toch al weken rond het vriespunt, 's nachts steevast eronder en overdag eronder, soms erboven. In de weekenden is het meestal toch het koudst, jammer genoeg. Een arctische wind blaast over canada richting het midden van de US, over de besneeuwde toppen van het hooggebergte richting Florida en buigt dan weer af naar boven. Dat levert meestal een koude wind op, die gecombineerd met de kurkdroge lucht hier de gevoelstemperatuur nog verder naar beneden drukt. We zijn toch geen watjes, maar het kan hier verrekkes koud zijn, bone chilling zeggen ze hier. De meiden hebben toch echt beweging nodig, dus trotseert Anneke de koude dapper, op weg naar het park, speelparkjes  hier in de buurt en buiten in de tuin. We willen nu toch al enkele weekenden naar Washington om Roos de monumenten te laten zien maar het kwam er toch elke keer niet van, was het de koude dan was er wel een andere f$%# luis in de pels.... Dus kou of niet, dit weekend zijn de meiden voor het eerst in Washington DC geweest. Het was zonnig, maar om een of andere reden waait het altijd net iets harder in DC dan hier in Vienna. Het was dus heel koud. Maar Fientje wilde, zoals altijd niet in de Bugaboo maar lekker lopen, en Roos was dapper maar koppig want IK WIL MIJN MAILLOT AAN....dus klappertanden maar... Roos en Fien hebben van ons een boekje gekregen over DC voor kids, met plaatjes van de bezienswaardigheden. Roos en Fien kennen het beiden van buiten, en Roos wilde perse alle monumenten chronologisch bezoeken. Dat ging dus niet wegens de koude, we beperkte het nu tot het 'Washington monument' met een vergezicht op the white house en the Capitol. Roos wist precies te vertellen dat de president thuis was, want de vlag wapperde in top. De wandeling naar the Monument was leuk, Roos ontdekte een aantal andere monuments op afstand en wilde wel naar het Capitool doorlopen. Maar dat is een fiks aantal mijlen wandelen dus dat doen we nu maar niet. Roos was altijd wel door grote steden geboeid, maar dit was toch wel erg leuk. We kijken vast uit naar de warmere dagen met ongetwijfeld een picknick op de illustere Mall.... wordt vervolgd zullen we maar zeggen!

Fien met White house


Roos heeft het Capitool gespot

Saturday, January 22, 2011

A Giant Accident

Tijdens ons ontbijt werden we opgeschrikt door een enorm lawaai. Een snelle blik naar buiten op de straat gaf duidelijkheid. Er stond een enorme oplegger en truck stil op de weg, en wat takken eromheen. Vrachtwagens mogen niet door Church Street, en dat is om een duidelijke reden. Er staan hier veel bomen die over de weg hangen. Zo ook voor ons huis. 2 mooie bomen. Helaas helaas... de truck heeft er een gekortwiekt. De chauffeur was de weg kwijt naar de Giant winkel. De boomtak die over de weg hing werd door de truck geschept en zat vast tussen de truck en de oplegger. Het duurde niet lang of er kwamen politiemannen en vrouwen uit alle hoeken en gaten. Het was een enorm circus. Niemand gewond maar de chauffeur was erg ontdaan. Zijn baas had hem namelijk al meteen telefonisch ontslagen, ook al hadden ze hem de verkeerde instructies gegeven. Zo gaat dat dus hier. We hadden medelijden met de man. Maar het was ook wel een beetje dom. Want hij was echt 100 meter voor de Giant, een enorm grote supermarkt, de weg kwijt geraakt en afgeslagen van de grote hoofdweg....






Gisteren hebben we overigens het afscheidsfeestje van Jaap en Ellen gehad. Jaap is een collega van Danny, die weer terug naar Europa gaat. Jammer jammer jammer. Roos heeft fijn gespeeld met hun dochter Roos, die hier op dezelfde leeftijd aankwam 2.5 jaar geleden, ook geen Engels sprak en nu vloeiend Engels spreekt, leest en ook al wat schrijft. En hun 3 jarige tweeling Bram en Pim hebben geen moeite met de 2 talen te volgen. Het geeft een mooie blik in de toekomst. Maar voor nu heel jammer dat ze weggaan. Toch fijn voor Anneke om even Nederlands te praten, en voor Danny om met de enige Nederlandse collega bij Fuels Marketing te sparren. Gezellig was het wel, met andere ExxonMobil collega's expats die inmiddels Anneke op sleeptouw hebben genomen. Er een soort van verbroedering onder de expats, allemaal in het zelfde schuitje, ver van hun thuis, ontdekkend en ervaringen uitwisselend. Maar het geeft ook de realiteit weer, je kunt hier vriendschap opbouwen met hele fijne mensen die ook weer zo plotseling weg kunnen gaan. Het is wel heel interessant,, en super internationaal. Anneke heeft nu veel contact met een Canadese, Schotse, Engelse, Mexicaanse en Noorse vrouw. Via ExxonMobil of via de school. Op de school van Roos komt de helft niet uit de Verenigde Staten. Om naar het feestje te kunnen hebben we overigens een oppas geregeld. Madlin is 15 jaar en een dochter van een Amerikaanse collega van Danny. Madlin werd keurig door papa en mama hier afgezet. Een super aardig meisje, en gewend om op te passen. Roos en Fien hadden geen problemen met haar. De communicatie gaat wat stroef natuurlijk, maar er zijn universele begrippen en aanwijzingen, gelukkig.... Toen we om 11uur terug kwamen zat Madlin keurig netjes te studeren op de bank.... Het begin is gemaakt, zullen we maar zeggen!

Tuesday, January 18, 2011

Icy rain and TV

De winter hier is toch echt wel aan de gang. De temperaturen komen 's nachts nooit meer boven nul. Alleen is nog niet echt veel sneeuw gevallen. Er is hier overigens een raar fenomeen: ice storms. Het schijnt vaker voor te komen. Gisteren begon het te ijzelen: regen die net geen sneeuw is geworden. Deze ochtend was het een winterwonderland. Alles was bedekt door een dikke laag ijs. De oprit van ons huis was niet berijdbaar. De scholen gingen dus niet door en Esso ging pas om 10 uur open. Dus Roos heeft na haar Martin Luther King jr. vrije dag van maandag nog een dag erbij gekregen.




Vandaag is dan eindelijk de wereld in onze huiskamer (zonder meubels) binnengekomen. We hebben eindelijk een TV binnengekregen. Het duurde dan ook wat langer voordat Danny de keuze heeft kunnen maken (voor diegene die de Janssens wat kennen, dan is dat niet zo verbazingwekkend...), maar hij heeft dan ook ervoor gezorgd dat dit er een is die overal ter wereld werkt. Goeie deal! Amerikaanse TV is eigenlijk een bevestiging van het cliche. De hoeveelheid zenders is werkelijk fenomenaal. We hebben nu de beschikking over 998 zenders....en dat is helaas niet gelogen. Ambitieus heeft Danny het sports-package erbij genomen...maar dat is dus 42 zenders met Football, Baseball en Basketball, en 1 'soccer' channel....
Overigens, iedereen weet dat de electronica hier goedkoop. Maar wat niet iedereen weet is dat de abonnementen hier erg duur zijn. Cool, die iPhone. En goedkoop, 600 dollar, maar met abonnement 200 dollar. Dat abonnement kost 150 dollar/maand voor 2 lijnen...Sim-only begint bij 60 dollar... TV/Internet/Telefoon thuis? 120 dollar/maand. Maar ja. Dan hedde ook wa, zeggen ze dan in Eersel.
OK nu mogen de meubels wel komen.... 20 januari in Baltimore.....nog even....

Sunday, January 16, 2011

A Lousy Weekend....

Hum... We hadden ons een beetje verheugd op een fijn relax weekend met wat uitstapjes. Dat hadden we ons voorgenomen, elk weekend een stukje verkennen van ons gastland. Jammer genoeg zagen we zaterdag ochtend iets bewegen op Fiens bolletje. We dachten dat het vliegjes waren.....maar dat bleken dus hoofdluizen te zijn... Groot alarm natuurlijk. Daar waren we niet op voorbereid. Danny ging naar de Pharmacy en moest kiezen uit enkele meters Lice and Nits treatments. En kammen. En sprays. Toen Fien behandeld. Het is iets anders dan wat ze in Nederland gebruiken. Geen simpele lotion maar een 3 stappen plan dat de kinderoogjes niet kunnen verdragen. Succes hoor, met het behandelen van een 1.5 jarige die het al niet cool vindt als we haar haar kammen of in een staartje willen maken,  good luck. Maar het varkentje werd gewassen. Roosje is dan echt al een grote meid die je het kan uitleggen. Maar die was ook al niet zo'n fan van haren wassen. En dan alle kleding, handdoeken, beddengoed, enz wassen en drogen. Gelukkig hebben we een wasmachine en droogmachine. Maar het levert veel stress op, zeker als dan blijkt dat zowel Anneke als Danny ook een aantal levende exemplaren hebben. Anyway, een stressvol weekend om snel te vergeten, jammer genoeg. Nog even doorbijten deze week met kammen en wassen. Volgend weekend beter, hopelijk.


Gelukkig hebben de meiden toch nog fijn gespeeld. De sneeuw verdween zaterdag door de hogere temperatuur, maar vandaag was het weer erg koud. Gewoon skipakken aan en lekker buitenspelen in de tuin of in het bos hierachter. En er werd weer druk geknutseld, ons huisje begint al een net museum te worden met al dat geschilder. Roosje heeft nog lekker geskyped met Sya, ons overbuurmeisje van Eersel en een van haar hartsvriendinnetjes. Een heuze privesessie, al spelend aan beide kanten, zonder papa's en mama's, en beiden praatten er op los over van alles en nog wat, heel leuk en fijn voor Roosje. Een webcam kost 15 euro, Skype is gratis en super simpel te downloaden, het betaalt zich met gemak terug....Probeer het eens! Let wel, wij zijn 6 uur vroeger hier... Het weerzien met Sya maakte ook wel weer heimwee gevoelens los bij Roos. Dat maakte Roos ons wel 2x duidelijk dit weekend. Ze zei letterlijk dat ze ons plannetje om naar Amerika te verhuizen niet zo'n goed plannetje vond. Ze vroeg zich af of wij wel hadden nagedacht dat zij daardoor haar vriendinnetjes moest gaan missen. Dat klinkt ongelooflijk wijs en is natuurlijk begrijpelijk. We hebben dat pedagogisch proberen te verantwoorden en troostend gezegd dat ze hier ook nieuwe vriendjes zal krijgen maar Roos had daar helemaal geen zin in. Maar toch gaat het erg goed met de contacten. Afgelopen vrijdag is er weer een speeldate geweest en voor de komende week is ze ook al weer uitgenodigd.



Thursday, January 13, 2011

Let it snow let it snow let it snow

Washington DC heeft een aangenaam klimaat. Het ligt in het noorden van de vochtig - subtropische klimaatzone en heeft vier duidelijk te onderscheiden seizoenen. De zomers zijn heet en vochtig, met in de warmste maanden juli en augustus gemiddelde maximumtemperaturen tussen de 30 en 34°C. Vergeleken met Europa ligt Washington DC dan ook qua breedtegraad op dezelfde als Sevilla, of als de hak van de laars van Italie.
De winters zijn koel, met gemiddelde maximumtemperaturen tussen 6 en 8°C en gemiddelde minimumtemperaturen van -2 tot -5°C van midden december tot midden februari. Sneeuwval komt in de winter vaak voor, meestal lichte sneeuwval maar vaak ook zware sneeuwbuien. In januari en februari van 2010 zijn hier extreme hoeveelheden sneeuw gevallen. En als het hier sneeuwt valt alles stil. Mensen worden wel op tijd gewaarschuwd en op het uur nauwkeurig wordt de sneeuwval voorspeld. Maar als er dan sneeuw valt dan rijdt niemand meer. Fairfax county heeft een algeheel decreet voor alle scholen om dicht te gaan als er 1 school slecht bereikbaar is. Of een 'delay' van x uren wordt algeheel aangekondigd. Voor alle scholen. De wegen zijn hier dan ook soms verraderlijk heuvelachtig, en met een beetje sneeuw in de achtergebieden is er geen doorkomen aan met een Amerikaanse auto op zomerbanden. De SUVs blijken dan ineens nep-terreinwagens te zijn. En de Amerikaanse Slee is in feite een echte slee. Hij gaat rechtdoor en kan niet meer sturen. De bedrijven gaan dicht. Vorig jaar is het Esso gebouw 10 dagen achtereen gesloten geweest. Er viel hier in 1 nacht 1 meter sneeuw. Er werd gelanglaufd op de "Mal'', van het witte huis (...) naar het Capitool.

Het viel ons op dat men overal sneeuw'shovels', zout, 'heath'korrels en haardvuur verkocht met de waarschuwing 'remember last year?' en 'Zorg dat je dit jaar niet misgrijpt'.
Gek genoeg hadden we wel veel kou meegemaakt, maar nog geen sneeuw. De kou is best goed te hebben want het gaat gepaard met een strak blauwe lucht. Maar toch, het kan behoorlijk hard waaien en dat voegt een 'chill' factor toe die het weer onaangenaam maakt. Dus lekker voor de haard zitten. 
Het is koud in de US, kouder dan gewoonlijk, in alle staten. Meer dan 50% is bedekt met sneeuw nu....maar Washington weet al weken de dans te ontspringen. Dan komt de sneeuw boven washington voorbij richting New York en hoger (is maar 2-3 uur rijden hier vandaan), dan weer passeert het onderlangs om via Philadelphia weer aan land te gaan richting alweer New York... Maar dinsdag ging het er dan toch echt van komen. Om 16uur wel te verstaan :-). Bij Esso werden ze al zenuwachtig en werd er dringend verzocht om weg te gaan en je laptop mee te nemen zodat je morgen thuis kon werken. Er is ook een speciaal telefoonnummer dat je elke ochtend kunt bellen om  te checken of je safe het gebouw kunt bereiken... Het werd uiteindelijk 1700 uur en het begon te sneeuwen. Maar dit keer was er goed geanticipeerd. Danny heeft nog nooit zoveel strooiwagens gezien. En zoveel zout. Er viel meer zout dan sneeuw, zo leek het. Church street is een ' Snow Emergency route' , dus die MOEST sneeuwvrij blijven.
Uiteindelijk viel er toch zo'n 10 cm sneeuw. Een mooie gelegenheid om de Jeep eens uit te proberen Is dit ook zo'n laffe machine die eigenlijk zijn 4x4 label niet verdiend? Nee. Danny heeft de sneeuw getrotseerd en was uitermate in zijn nopjes. Er zit overigens een snow-selector op, dus het is een echte hoor. De Fairfax county had de scholen 2 uur later laten beginnen op woensdag. Green Hedges, de school van Roos, is een private school die hun eigen regels mogen bepalen. Hun website gaf 1 uur delay aan. Dus geen ijsvrij voor Roosje! En de weg naar het Esso gebouw was helemaal vrij van sneeuw. Al met al een speldenprikje. De amerikanen houden het nauwgezet in het oog. Prima. Laat maar komen. Wij zijn er klaar voor!
 
Church street is clean!
Driveway is clean!












Tuin (naar rechts)
Tuin (naar links)

Sunday, January 9, 2011

Our first week...

We hebben de eerste week in ons nieuwe huisje erop zitten. We zijn van basic kamperen naar comfortabel kamperen opgeschoven toen de luchtvracht arriveerde, en na 2 bezoekjes aan de Ikea.
Inmiddels ook internet dus we kunnen weer mailen en skypen. Roos heeft haar eerste weekje school erop zitten en had vandaag haar eerste heuse kinderfeestje van een klasgenootje. De temperatuur is hier flink onderuit gegaan, maar dat deert de meiden niet en dus met het skipak aan en de muts op kun je ze buiten vinden! Kortom, een fijne start. Danny start morgen zijn eerste week in zijn nieuwe baan, dus dat wordt weer wennen, ook voor Anneke.... Here we go! 
(klik op de foto's om te vergroten en saven)
Skypen met Opa en Oma Lammers
Roos en Fien spelen steeds meer samen



Creatief met karton
Nog kaal met geleende spullen..


Chevy van de buurman
Boom in onze tuin

Lekker warm pap!

Eerste kinderfeestje!