De jaarlijkse 'Janssendag'

Tijdens de jaarlijkse familiebijeenkomst van de Janssenfamilie hebben we volop de mogelijkheid gehad eens bij te praten met onze ooms en tantes, nichten en neven. Ook al ontbreekt het jammer genoeg aan tijd voor een lang gesprek, want we zijn al met zo velen in deze familie, het is hartverwarmend om de oprecht blije reacties van onze familie te krijgen op onze plannen. Het is ook wel duidelijk waarom deze familie zo een sterke band met elkaar heeft. De mensen zijn allemaal oprecht en eerlijk, en positief ingesteld.
Wat een fijne dag. Hopelijk zijn we er snel weer bij. Bedankt Mia en Jo voor de organisatie!

Tweet

Het wordt koud! Maar in de VS is het nog warm...

De meiden hebben hun winterjasjes al aan gekregen. Roos heeft de mooie gebreide muts en sjaal gemaakt door Oma Ans weer opgediept en draagt het nog steeds met trots.... In Virginia is het echter nog steeds erg warm, temperaturen boven 20 graden. Het klimaat is een stuk droger en warmer dan Nederland, maar afgelopen 2 jaar is er 1 meter sneeuw gevallen in de winter dus niets is zeker....

Tweet

Dat was schrikken......

Terug thuis van het feestje van Sam als Jo (vader van Danny) ons belt dat Ans (moeder van Danny) een naar later blijkt een voorbijgaande beroerte (TIA) heeft gekregen toen ze thuis kwamen. Aan 1 helft was ze totaal verlamd, van het ene op het andere moment. Door kordaat handelen van Jo en van de ambulante zorgverlening lijkt de schade te zijn beperkt tot wat tijdelijke verminderde functies van kracht in hand en mondhoek, en het zou allemaal weer terug komen. Ans zal wel een tijdje moeten revalideren. Maar het maakte wel meteen een punt duidelijk voor ons dat we weliswaar 'maar' 6 uur verderop wonen maar toch wel heel ver weg verwijderd zullen zijn van diegene die ons zo dierbaar zijn. Een moeilijk moment voor ons.

Tweet

Breaking the news to Roos

We hebben bewust gewacht met het vertellen van het nieuws aan Roos. Waarom haar voorstellingsvermogen beproeven als we nog 3 maanden hier zijn? We hadden al langer afgetast hoe zij op een eventuele verhuizing zou reageren, en telkens werd ze stelliger in haar reactie: ik wil nooit verhuizen!
Dit werd mede veroorzaakt door haar probleem om te communiseren met onze Braziliaanse vrienden en (belangrijker) hun kinderen. Roos vond het niet fijn dat ze niet kon praten met hen. Dat vertelde ze er voorheen in 1 adem bij. We hebben wel al wat in de week gezet sinds we het weten. Wat vaker over Amerika gesproken. En de Hello Kitty special over USA gekocht (...). En DORA the Explorer, een tekenfilm waarin naast  Nederlands ook enkele Engelse woorden worden gesproken. Dat leek te werken, Roos dacht dat ze nu toch wel Engels kon. Ze kon ineens tot twintig tellen en Let's go, we did it, Grand mother, what's your name, my name is Roos etc waren al snel gemeen goed. Daarnaast maakte Roos zich in toenemende mate sterk ervoor om meneer Esso te bellen om te vragen of papa niet weer thuis kon werken, of dat het werk dichterbij kon zijn, zodat ze papa meer kon zien. Daar leek te opening te zijn om het nieuws te brengen. Toen we meer mensen om ons heen gingen informeren kwamen we toch op het punt dat er wel heel vaak over werd gesproken in haar bijzijn. En de verjaardag van Sam werd gevierd dus laten we het maar vantevoren vertellen, zo besloten we. Op zaterdag ochtend, aan de ontbijttafel, vertelde Danny dat meneer Esso in Amerika had geluisterd en ook wel vond dat papa minder moest reizen om naar zijn werk te gaan. Hij had papa gevraagd om dichter bij het werk te wonen, maar dat dat dus wel betekende dat we met zijn allen in een huis in Amerika mochten gaan wonen. Roosje keek mama aan en zei de historische woorden: "Je bedoelt eigenlijk dat we moeten verhuizen?" "Ja",  zeiden we in koor. Waarop Roos zei: "Dat wil ik niet!". "Waarom niet?", vroegen wij haar. "Omdat ik dan mijn spulletjes niet heb", was het antwoord. Pfff. Dat konden we oplossen, er komen mensen ons helpen inpakken en al je spulletjes in doosje stoppen. Die gaan in een boot, en wij gaan in het vliegtuig. En we komen terug als jij 7 bent. Toen zei Roos: ok.

Fientje

Dat was het. Ok. Nu maar afwachten of het nieuws zo makkelijk blijft worden verteerd.....Maar het begion was gemaakt!



Fientje en Opa & Oma



Het feestje van Sam (die alweer 8 werd) was in ieder geval voor ons weer wat makkelijker, omdat we weer vrijuit konden spreken....

Roosje



Tweet

Indian Summer in Eersel

Wat een prachtige dag, zo laat in het jaar. Picknick op de hei!

Een Indian Summer in Nederland. Een voorproefje voor wat er komen gaat in DC. Het klimaat in Washington DC is milder. 4 echte jaargetijden, warme zomers, koude winters. Ligt op de hoogte van Sevilla of de hak van Italië, om maar een vergelijking te maken, maar heeft een landklimaat. 

Vooralsnog is het hier lekker genieten!

Tweet