Sunday, May 29, 2011

Memorial Day - Viva Vienna!

Maandag is het Memorial Day, een vrije dag voor de Amerikanen. Dus het is een feestweekend. Memorial Day was eigenlijk Decoration Day. Decoratie van de graven van de gevallenen in oorlogen, strijdend voor hun vaderland. Het gaat terug naar de burgeroorlog (de strijd tussen Noord en Zuid), maar werd verlengd naar alle gevallenen van alle oorlogen, dus WOI, WOII, en de vele oorlogen waar de VS daarna in verstrikt raakte. Militairen hebben hier een heilige status. Tijdens de sportwedstrijden worden steevast de militairen gezocht met de camera, groot op het scherm geprojecteerd en dan gaat iedereen staan en volgt er een minutenlang applaus. Op sommige vluchten worden militairen die meevliegen bij naam genoemd en welkom geheten via de speakers en een applaus volgt. Een heilige status zowel levend als dood. Omdat het een lang weekend betreft heerst er een vakantiesfeer. De wegen rond DC zijn 3 dagen lang verstopt. En er is overal wel wat te doen. Wij hoeven nergens heen. In het dorp, in onze straat, wordt het Viva Vienna feest gehouden. Een braderie en kermis tegelijk. Verrassend van opzet. De kermis is vooral voor de kleinsten. Heel veel zweefmolens en draaimolens en een reuzenrad. Het is vooral best wel basic. Geen poespas. Geen nieuwste van het nieuwste. En heel rustig, geen lawaai. Wel duur, 3-4 dollar per ride... De braderie is op zijn Amerikaans. Geen braadworst of frikandellen, maar spare ribs, varkensbouten, dikke lappen bief en Flat Iron Steaks op de grill. Erg leuk om te zien. De meiden vonden het geweldig, natuurlijk. Roos ging voorop in de strijd, Fien volgde trouw. 






Friday, May 27, 2011

Wooden houses

Alle huizen hier in de US zijn gemaakt van hout. Er komt bijna geen steen aan te pas, enkel een balken skelet met grote platen waaruit de ramen worden gezaagd. Het klinkt als een stripverhaal en eigenlijk voelt het ook een beetje zo. We voelen ons vaak genoeg in een decor van een film, niet alleen omdat het wonen in Amerika voortdurend een deja vu gevoel geeft van taferelen die je kent van de TV of film, maar ook omdat het fysiek lijkt alsof je in een decor staat. Die muren verschillen nauwelijks van de poppenkast van Jan Klaassen. Het mooie aan hout is dat het goed isoleert, en de kou heeft buiten gehouden door de warmte  binnen te houden. Nu de zomer hier is begonnen, en het kwik telkens overdag 93ºF aangeeft (33ºC) wordt de warmte echter wederom goed binnengehouden.... De airco knop hebben wij dus inmiddels ook al gevonden, iets waar we voorheen toch duidelijk met elkaar hebben overlegd dat we dat dus gingen minimaliseren, maar over onze gewijzigde principes een andere keer meer....  Het voordeel van hout is dat je overal een spijker in kunt slaan om iets op te hangen. Je hoeft niet de Hilti betonboormachine bij Paul op Drieske 11 op te halen om een lamp op te hangen, maar je draait een haakje in het plafond en ready is Kees. En als je een lek hebt in een waterleiding dan zie je het meteen. De reparateur (lees: Mexicaan) zaagt een luikje in je plafond en repareert de leiding, en maakt het luikje weer dicht. Na 4x overschilderen zie je er niets meer van. Huizen kun je makkelijk maken zoals je wilt. Er worden hier prachtige huizen gebouwd binnen 4-8 weken. Ongelooflijk. Van oudsher was hier genoeg hout te vinden, het is makkelijk te transporteren want niet zwaar en makkelijk snel (prefab) te bouwen. Nadeel is dat het een andere manier van onderhoud vergt, want termieten liggen op de loer. Overal wordt er Pest Control aangeboden. De huiseigenaar heeft een doorlopend contract en op gezette tijden verschijnt hier een man-with-the-van die als een ghost-buster door het huis gaat maar ook om het huis gaat om te inspecteren en sproeien. We hebben nu een nieuw fenomeen want we vonden de bijen al zo enorm groot maar dat zijn dus Carpenter bijen. Timmerman bijen. De eten hout en maken holletjes en tunneltjes van wel 3-4 feet (zeg maar 1 meter diep). Ze doen je niks maar het huis dus wel. Een andere discussie is nu losgekomen omdat de tornado's de huizen compleet verwoesten. Is steen beter? Lijkt van wel maar er zijn 128 miljoen huizen gebouwd hier (waarvan er overigens ~86% airco hebben)....  De houten huizenmarkt blijft booming business....
Appartementen in hout
De timmerman bij
Huis na 8 weken bouwen
Huis na 4 weken bouwen
Huis na 5 weken bouwen
Termieten in de balk...

Sunday, May 22, 2011

Cycling in DC

Eindelijk is het hier heerlijk warm, zoals ze het gewend zijn hier. 29-30 graden. Elke dag. De cabrios zoemen hier rond. De weekenden zijn gevuld met festivals, markten en activiteiten voor de amerikanen. Overal waar je komt zie je wel dat er iets is georganiseerd. In Vienna is sinds 2 weken nu elke zaterdag een heuse farmersmarkt, hier onderaan de straat, naast het fietspad waar ook groepjes mensen samenscholen om te fietsen, rennen of te wandelen. Dat fietspad doorsnijdt Vienna, ene kant gaat naar Washington (11 mijl), de andere kant naar de bergen Purcellville (32 mijl). 11 mijl is best een eindje peddelen, en heuvelachtig, dus we besluiten weer met de auto (s - fietsen in de Jeep, kinderen in de Saab) naar DC te rijden. Neil (Schotse collega Danny) en zijn vrouw Emma (vriendin Anneke) en 3 kids (Flora, Angus ( bij Roos in de klas) en Hector. Flora en Roos hebben de fietsen ook mee genomen. Spannend, zo fietsen in de hoofdstad van de USA. Gelukkig zijn de fietspaden gedeeld met de voetgangers en heel breed. En iedereen houdt rekening met elkaar. Vandaag is het zowiezo heel normaal om te fietsen in DC want het is Bike DC day, http://www.bikedc.net/index.htm, met een 22 mijl route dwars door de stad en omstreken, zonder verkeer. Mooi initiatief maar eigenlijk zou men hier wat meer vaart moeten maken om de fiets infrastructuur beter in te richten. De stad leent zich zoals eerder gezegd bij uitstek voor de fiets, want breed, vlak en droog. Er worden nu zelfs cycle-DC-with-confidence cursussen gegeven die de mensen die woon-werk willen gaan doen vertrouwen moeten geven om te fietsen. You can do it! 22 mijl is iets te veel van het goede dus we houden het bij het vertrouwde rondje rond de mall. We fietsen vanuit de Potomac rivier via het Lincoln monument richting the Washington Monument, en verder naar het Capitool, en weer terug. Onderweg stoppen we voor een ijsje en een lunch in het Sculpture Garden, een prachtig parkje met sculpturen en een enorme fontein/vijver en een paviljoen dat uit Parijs lijkt weggelopen te zijn. Wie van cultuur en musea houdt mag deze stad gewoon nooit meer overslaan. Als we terugkomen bij de auto's hebben we 7 km afgelegd, en nemen we ons helmpje af voor de 2 meiden die dapper met ons mee peddelde. Diepe buiging voor Roos en Flora. Good Job!!












Thursday, May 19, 2011

Globetrotters visit Church

Deze week was het de week van de bezoekers aan Church street. Helemaal uit Zwitserland kwam Sabine aangevlogen, Anneke's vriendin die al 5 jaar in de Zwitserse alpen leeft met haar man en 3 kinderen. Of liever gezegd 5 halve jaren, de andere helft van het jaar vertoeven ze standaard ergens anders op de aardbol. Afstand was nooit een probleem voor die 2, de kindjes kennen elkaar heel erg goed dankzij de zeer frequente bezoekjes over en weer. Maar nu iets lastiger want die oceaan ligt ertussen. Wederom geen probleem voor Sabine.  Dus Sabine besloot gewoon een week hierheen te komen. Heerlijk voor Anneke, even lekker Nederlands praten en gewoon even kletsen over eh.. nou ja gewoon vrouwendingetjes en zo, lekker shoppen (cliche maar o zo waar) en thee drinken. Sabine was maar koud geland en ze werd al op de bus naar New York gedirigeerd door Anneke. De dames op stap in New York. Met credit card gewapend en met de regenjas, want de voorspellingen waren jammer genoeg niet bijster goed. Dat mocht de pret niet drukken, ze hebben het heel leuk gehad. Goed hotel, lekker uit eten zonder kids en zeurende mannen. Veel gezien en vooral veel gelopen, want die metro, daar valt maar niet aan te wennen. Het toeval wilde dat terwijl de dames richting New York togen een goede vriend van Danny op weg naar DC was. Joep is een der medekampioenen van het zaalvoetbal team die al bijna 20 jaar op de kromme balletjes van Danny wacht om hem brilliant achter de keeper te schieten. Nu even niet dus. Geeft niet, Joep is een business traveller van de hoogste rang, met een hoeveelheid frequent flyer miles die hem zeker naar de maan en terug kunnen brengen. Joep is op doorreis, was in New York, en ging naar LA om via China weer naar Europa te gaan (...), dus waarom niet een stop-over bij Dan? Juist, gezellig! Danny had de kindjes onder zijn hoede maar dat mocht de pret niet drukken. De meiden gingen gezellig mee naar DC en Roos vertelde als volleerde tourguide waar de sights ge-see'd konden worden. Rechts Lincoln, links Obama (hij was thuis), rechts the Monument, en op de achterbank riep Fien daar Joep, daar 't Capitool, daar, 't Capitool. Het bliksembezoekje aan het Museum of American History was een schot in de roos, met een geweldig gedeelte over transport. Het is al vaker gezegd maar neem de meiden mee naar de stad en je hebt er geen kind aan. Joep vertrok de volgende dag weer, terwijl Anneke en Sab weer thuis kwamen. De dames hebben de hele week goed benut, 'shop till you drop', en daarnaast ook nog tijd om de toerist uit te hangen. Kortom, Anneke kan haar hart weer ophalen!








Monday, May 16, 2011

Limburger in DC

Het is opvallend dat we eigenlijk best gemakkelijk het Nederlandse nieuws laten voor wat het is. Werd in het begin nu.nl regelmatig geraadpleegd, krijgt het nu geen hits meer uit Vienna. Het nieuws kan wel gevolgd worden en eerlijk is eerlijk, journaal24.nl is soms best effe lekker maar het is geen slagader meer voor onze bloedvoorziening. De volkskrant.nl digitale editie wordt nooit meer geraadpleegd, want is natuurlijk feitelijk al achterhaald als wij opstaan (wie wil mijn abonnement (lees: login id) overnemen?).  We krijgen de Washington post 'gegooid'. Jawel, die wordt echt gegooid. Op de oprit. Keurig in een zakje. En als het regent wel 2 zakjes zodat er geen regen in kan. De Post wordt steeds beter gelezen. In het begin verdwenen er menigeen ongelezen en vers in de zak in de recycle bak (!). Maar nu begrijpen we het beter. Het nieuws op de TV is nog altijd zoeken. Er is een news at 10 met meer lokaal nieuws (DC), eerder dan 10 kom je terug bij CNN om nieuws te krijgen. Lokaal nieuws is interessant, het is de Haagsche courant  en Den Haag Vandaag tegelijk als je over DC praat. En het weer is het weer van hier, en niet in een rijtje tussen Honolulu of Buenos Aires en Parijs. We moesten wel wennen aan de weer termen, want alles werd een storm genoemd. Snow storm en Rain Storm, en Storm weather forecast. Het klonk allemaal wat overdreven, totdat we ons eigenlijk realiseerde dat Storm eigenlijk gewoon 'bui' betekent. Sneeuw-bui, Regen-bui, buien radar. Meteen iets minder heftig. Maar de positive draai van Erwin Krol missen we wel (Het is 11 graden en nat, maar als die zon dan even doorkomt dan is het toch heerlijk mensen.). Danny heeft wel nog een souvenir uit Nederland waar hij standaard naar teruggrijpt. De CD the best of Rowwen Heze. Hij is helemaal geen fan of zo, maar op een of andre manier heeft hij wel die connectie met Nederland nodig. Of liever gezegd Limburg. Hij is dan ook waarschijnlijk de enige in DC die met Zondag in het Zuiden over de Constitution Avenue rijdt. Of waar er vanuit de achterbank 2 kinderen luidkeels mee -lalalala-en op de fanfaremuziek uit Limburgs Land (luister naar de clip en scroll naar 3 minuten). Het zit er toch in, in die genen, zullen we maar zeggen. Snel de kap dicht en verder rijden... Tijdens het flitsbezoekje dat Danny maakte eind April drukte Opa Jo nog trots de laatste CD (ter gelegenheid van het 135 jaar jubileum) van het Sweikhuizer mannnenkoor in zijn handen.  'Luister er maar eens naar', zei hij.  En dat deed hij. Hij zit standaard in de CD wisselaar. Heerlijk ontspannen als je terug komt van je werk, zegt Danny. Mensen naast hem kijken wel eens raar op, een blitse Saab 9-3 cabrio met Verdi? Uit Sweikhuizen?  Maar de grootste fans zijn de 2 eerder genoemde blondines op de achterbank. Nog een keer papa. Nr 3. Evivam kidam kidam. Tieliediediedam tiliediediedam. Ze vinden het prachtig. Opa zingt, opa's muziek! roepen ze dan. En dan weet Danny genoeg. Nummer 3. Liefst 7x achterelkaar. Bijzonder. Nu is het wachten op de CD van de Schintalers! Wie o wie maakt ons (lees: DRF) blij?

Monday, May 9, 2011

Indoor soccer champion - part 2

Vervolg op het bericht van 12 April: Het bijzondere vriendenteam heeft ook de aandacht van de pers getrokken.  Met een mooie verwijzing....

http://darfintheusa.blogspot.com/2011/04/indoor-soccer-champion.html
Eindhovens dagblad, sport katern.

Sunday, May 8, 2011

Mother's day by bike

Vandaag, zondag 8 mei, was een speciale dag voor Anneke, Mother's day. Roos was al weken in de weer met haar projektje voor een moederdag verrassing. Juf Anneke heeft in haar carriere heel wat moeders blij gemaakt met een lieve knutsel van haar leerlingen, maar om het van haar eigen dochter te krijgen is toch wel heel speciaal. Roos kon het natuurlijk niet lang geheim houden dus voordat het zondag was wist An al lang wat het was, maar dat geeft niet. Papa zou met Roos ontbijt op bed regelen en dat hield Roos ook al niet voor zich, maar toch was de verrassing groot. Na een fijn ontbijt togen we naar DC. Het was lekker weer, 22 graden, strak blauw en geen wind. Dat is het al eigenlijk een hele tijd, niet te warm, en 's avonds koelt het lekker af - kortom een ideale temperatuur om te fietsen. DC is enorm uitgestrekt opgezet, lange brede rechte lanen en brede stoepen annex fietspaden (je mag in de US op het trottoir fietsen - geen overbodige luxe trouwens). In DC zijn ze ook begonnen met leen-fietsen zoals alle grote steden in Europa al jaren hebben. Een doorslaand succes, zo blijkt. DC is een ideale stad om per fiets te verkennen. Wij hebben die niet nodig want hebben onze eigen Nederlandse fietsen meegenomen met de kinderzitjes. Het is vast niet vaak voorgekomen dat er een oer-Hollandse damesfiets geparkeerd werd op de heilige plek waar Dr. Martin Luther King eens zijn vermaarde woorden sprak. De meisjes zwaaiden naar Obama's huis, telden de Amerikaanse vlaggen rond het washington Monument en zochten naar steentjes in de schaduw van het Capitool. Een perfect dagje in DC. I have a dream...dat er nog meer dagen komen zoals deze.






Helm verplicht :-)